Vergezocht, maar met mooie afsluiter!

Confrontaties in het heden met voorvallen uit het verleden doen het in de regel goed in thrillers. Zo ook in Judaskus, waarin Linda Jansma het complexe verhaal vertelt van een kennelijke link tussen twee gezinnen. Het uitgangspunt is prima, de uitwerking matig. De matigheid zit hem vooral in de vergezochte en daarmee onwaarschijnlijke plot. Bovendien leest Judaskus te gemakkelijk weg door het eenvoudige taalgebruik van de auteur. Die eenvoud leidt er bijvoorbeeld toe dat gesprekken algauw meer op geneuzel lijken dan op zinvolle conversaties en dat het geheel een tikkeltje truttig overkomt, wat funest is voor de spanning.

Barbara wordt geobserveerd door een haar onbekende man. Zij wil weten wie de man is en waarom hij dit doet. Zij onderneemt actie en stuit op het feit dat haar echtgenoot Marcus wellicht zaken voor haar verzwijgt. Wat is er gaande?

Judaskus zit keurig in elkaar, zoals we dat gewend zijn van Jansma. Verschillende perspectieven, waaronder één ik-figuur: Barbara. Verschillende locaties: Leeuwarden en Ferwerd. Verschillende perioden: toen en nu. Boven de hoofdstukken wordt aangegeven wie, waar of wanneer. Het boek is ingedeeld in vier parten, die elk beginnen met een bij dat gedeelte passende quote. Mooi gevonden, alleen jammer dat ze in het Engels zijn, haaks op de puur Nederlandse/Friese sfeer die de gezinnen ademen.

De thema's die aan de orde komen - en die ik hier niet wil verklappen - verdienen meer uitdieping en een plek op de voorgrond in plaats van te dienen als achtergronddecor van de gebeurtenissen. Want interessant en intrigerend zijn ze zeker. Nu blijft het allemaal net te vlak en is Judaskus een doorsneethriller. Jansma kan beter dan dit, o.a. haar boek Vrij spel is daar het bewijs van.

[spanning 2, plot 3, schrijfstijl 3, leesplezier 3, originaliteit 2, psychologie 3]