Zoetsappig

'Kwijt', Kathleen Verlinden #6. Dan verwacht je een boek waarin Kathleen Verlinden de hoofdrol speelt, maar dat blijkt niet het geval. Kathleen heeft een bijrol, belangrijkste personage is Sylvie. Radiopresentatrice Sylvie wordt tijdens een uitzending gebeld door een luisteraar, die haar confronteert met haar achtergrond, precies gezegd met wetenschap over haar moeder. Toen Sylvie nog een kind was is haar moeder verdwenen; aangenomen is dat ze zelfmoord heeft gepleegd, haar lichaam is nooit gevonden. In het gesprek wordt gesuggereerd dat de moeder nog zou leven. Dat sluit aan bij de bewering van Sylvies dochter Josje, dat ze oma soms stiekem ziet en spreekt. Hoe toevallig kan het zijn?
Een en al onrust is het gevolg. Familiebanden worden aangehaald, vraagtekens geplaatst bij gebeurtenissen en zo meer.

Het verhaal kabbelt voort, maar is nauwelijks spannend te noemen. Te subtiel voor de benaming thriller, het is een roman met een spannend kantje. Een familiedrama, waarin de karakters van de boosdoeners onderbelicht blijven. En juist omdat ze zo opvallend onopvallend meedoen, worden ze verdachte personen. Te makkelijk.
Discutabel moment in 'Kwijt': Sylvie ligt met een pas 'nieuwe' man én de zevenjarige Josje in één bed. Hoe verzin je het? Dan neem je Josje in bed en stuur je die man er toch uit? In het verhaal heeft het geen consequenties, maar het is niet wijs.

'Kwijt' is zoet van toon. Gecombineerd met de erg eenvoudige schrijftaal van Anja Feliers en de legio softe fragmenten is deze 'thriller' al met al behoorlijk zoetsappig, ondanks de criminele aspecten. Menig lezer zal er plezier aan beleven, maar mijn smaak is het niet.

[spanning 2, plot 3, schrijfstijl 2, leesplezier 2, originaliteit 2, psychologie 3]