Het vagevuur

De Engelse titel van Niemandsland luidt Purgatory road. De Nederlandse uitgever heeft ervoor gekozen purgatory (= vagevuur) niet mee te nemen in de titelvertaling en het neutraal te houden. Het vagevuur is – heel kort gezegd – een louteringsproces voor zondaars, de ‘wachtkamer’ ter uitzuivering van zonden, waarna de geperfectioneerde menselijke ziel de hemel kan betreden. De covertekst compenseert de weglating in de titel niet, zodat je een gewone thriller verwacht. Dat is het niet, Niemandsland is één grote metafoor. Tenzij Samuel Parker het niet zo bedoeld heeft, maar de oorspronkelijke titel en het verhaalverloop wijzen in die richting.  

Autopech in de Mojavewoestijn, nabij Las Vegas, het overkomt het echtpaar Jack en Laura als ze met een blitse huurauto een ritje maken. Hun water raakt op, de zon brandt onbarmhartig, er is niets en niemand in de buurt om hen te helpen. Bijna dood worden ze alsnog gered door ene Boots, die hen onderdak biedt in zijn stacaravan. Tezelfdertijd wordt weglooptiener Molly ontvoerd. De verhaallijnen komen samen, weinig verrassend. Hamvraag is of en hoe Jack, Laura en Molly hun ‘gevangenschap’ in de woestijn overleven en de weg terugvinden naar de bewoonde wereld.  

Buiten de reeds genoemde personages doen er nog een aantal mee, waaronder Colten, Seth, Red en PJ. Allen, ook Jack, Laura en Molly, zijn eendimensionale figuren, lege karakters, wier rol in sommige gevallen zinloos is. PJ, bijvoorbeeld, lijkt slechts opgevoerd om een afgrijselijk geweldsdelict te kunnen bewerkstelligen. De positie van Seth blijft duister tot het eind, wie is hij? Van enige betrokkenheid of interactie tussen Jack en Laura is nauwelijks sprake, ze hangen als los zand aan elkaar. De waaromvraag rijst voortdurend, elke beweegreden ontbreekt. Waarom gaan Jack, Laura en Molly er niet vandoor? Worden ze door niemand gemist? Legio vragen doemen op tijdens en na het lezen van Niemandsland, maar in het kader van het louteringsproces horen mysterieuze en onzichtbare elementen er wellicht bij.  

Niemandsland is opgedeeld in een proloog en vijf boekdelen: ‘De snelweg’, ‘Het huisje’, ‘De woestijn’, ‘De berg’, ‘Thuis’. Keurig, maar niet nodig bij een boek van geringe omvang. De auteur hanteert eenvoudige taal, dat zal in de oorspronkelijke versie niet anders zijn dan in de vertaling van Willem Keesmaat. Achterliggende gedachte(n) of niet, Niemandsland is een zeer matige thriller, waarin de ongewone combinatie van vage personages, ongerijmd geweld, absurde locatie en zogeheten levenslessen eerder lachwekkend dan spannend wordt.