Heerlijke, duistere Peter Pan re-telling

Vandaag mag ik mijn review voor de blogtour van Nimmer met jullie delen! Een dark re-telling van één van mijn favoriete verhalen: *Peter Pan*. Dat ik meteen enthousiast was, is een understatement. De sfeer in dit boek is namelijk prachtig – dromerig, duister en bijna poëtisch. Elk stukje omgeving ademt mysterie. Je hoort de zee ruisen, ruikt het zout en ziet de mistige bossen zo voor je.

Die sfeer sijpelt ook door in de bekende personages uit het sprookje. Hook speelt hierin een prominente rol. Hij is charmant, gevaarlijk en altijd beleefd – wat hem een mysterieuze, bijna onweerstaanbare aantrekkingskracht geeft.

De andere protagonist, Vivienne, voelde voor mij als een vreemde eend in de bijt. Begrijp me niet verkeerd: ik vond haar als personage sterk. Ze is scherp, sarcastisch en heeft een duidelijke stem. Maar ze voelde wel heel modern aan in deze klassieke, sprookjesachtige setting. Dat haalde me af en toe uit de flow van het verhaal. Ook haar taalgebruik is behoorlijk pittig – ze vloekt vaak en stevig. Op een gegeven moment voelde dat wat overdreven, alsof het haar vooral edgy moest maken. Daardoor liepen de dialogen soms minder soepel en kwamen ze wat theatraal over.

Toch bleef één personage me het meest intrigeren: Peter Pan zelf. In deze hervertelling is hij de slechterik, en dat maakt hem direct het mysterieuste figuur van allemaal. Hook kennen we als de klassieke bad guy, en het is verfrissend om hem in een ander daglicht te zien. Maar juist doordat Pan zo duister blijft, bleef ik vooral over hem nadenken.

Al met al is Nimmer een sfeervol en origineel boek, prachtig geschreven en vol met gelaagde symboliek. De personages zijn niet altijd even geloofwaardig of natuurlijk, maar de stijl en wereld maken veel goed. Een aanrader voor wie houdt van sprookjes met een duistere twist, romantische spanning en een vleugje poëzie.