De geuren en kleuren van het moeras

Kya Clark woont in het moeras van Barkley Cove in North Carolina, afgesloten van de bewoonde wereld. Ze voelt zich er thuis, de natuur leert haar alles wat zij weten moet. Als zij vijf jaar is wandelt haar moeder geruisloos uit haar leven. Haar broers en zussen vertrekken al snel daarna. Zo blijft zij tot haar tiende jaar met haar alcoholistische, gewelddadige vader wonen in de armoedige, bouwvallige hut. Dan vertrekt ook hij, en blijft zij alleen achter. Om zichzelf te onderhouden ruilt ze vis en mosselen en groenten. Kya ontmoet een jongen, Tate, die ze regelmatig heeft zien vissen en varen. Hij ontdekt dat ze niet kan lezen en schrijven, en leert haar dat.

Het boek heeft een mooie cover, met een silhouet van een vrouw. Het groen en zwart op de cover doet denken aan een moeras. Het boek zelf begint met de plattegrond van het moeras, waar Kya woont. Het moeras komt gelijk tot leven in de eerste woorden van het boek: “Moeras is niet hetzelfde als drasland. Moeras is een oord van licht, waar het gras in het water groeit en het water overloopt in de lucht”. Je voelt in het boek de warmte van het moeras, de kou, de storm op het strand, maar ook de eenzaamheid van Kya, geen vrienden te hebben, en de liefde. Het verhaal en de leeftijd van Kya is goed te volgen door de jaartallen die boven de hoofdstukken worden vermeld.

Een goed boek komt tot leven in mijn hoofd. Dit boek voldoet hier ruimschoots aan. Ik heb genoten van de geuren en kleuren, de seizoenen in het moeras, haar relatie met de vogels en de dieren, en natuurlijk van Kya zelf. En dan is het jammer dat ook dit boek een eind heeft.

“Daar waar de rivierkreeften zingen” van Delia Owens is haar romandebuut. Ze schreef eerder over haar leven als biologe in Afrika, en maakte ook documentaires voor National Geographic. Het boek is in Nederland eerder uitgegeven als Het Moerasmeisje.