Wauwww...

Recensie: Gebroken Engelen


Gebroken Engelen is een krachtig en sfeervol boek dat spanning, mysterie en karaktergroei op een indrukwekkende manier combineert. Het verhaal zuigt je direct mee in een wereld die dreigend en betoverend tegelijk aanvoelt, zonder je te overweldigen.
Centraal staat Emmy, een jonge vrouw die geconfronteerd wordt met krachten – zowel van buiten als van binnen – die ze niet altijd begrijpt. Haar reis is er één van groei: van onzekerheid naar zelfinzicht, van twijfel naar vastberadenheid. Wat haar zo boeiend maakt, is dat ze niet perfect is. Ze maakt fouten, worstelt, maar blijft doorgaan. Haar ontwikkeling is herkenbaar en menselijk, zelfs in een onwerkelijke wereld.
Naast haar speelt Gerald een belangrijke rol. Hij is geen typische bijfiguur, maar een karakter met gewicht. Hij fungeert soms als gids, soms als spiegel. Zijn aanwezigheid brengt zowel stabiliteit als confrontatie. Hij daagt Emmy uit om anders naar zichzelf en haar situatie te kijken, en zorgt voor momenten van rust én spanning. De dynamiek tussen hen is subtiel, gelaagd, en groeit met het verhaal mee.
De spanning in Gebroken Engelen zit niet alleen in actie of gevaar, maar vooral in de keuzes die personages moeten maken. De dreiging voelt steeds dichtbij, zonder dat alles wordt uitgelegd – juist die suggestie maakt het verhaal extra intens.
Wat dit boek bijzonder maakt, is de balans: tussen tempo en verdieping, tussen actie en emotie. De schrijfstijl is helder en meeslepend, met net genoeg poëzie om het sfeervol te maken, maar toegankelijk genoeg om snel in te komen. Hier en daar schoot ik echt vol, wat bijzonder voor mij is in een thriller.

Kortom: Gebroken Engelen is meer dan een spannend verhaal. Het is een boek over vertrouwen, verlies, en het vinden van kracht op onverwachte plekken. Emmy’s reis – en Geralds rol daarin – blijft nog lang na de laatste bladzijde nazinderen. Een aanrader voor lezers die houden van diepgang zonder dat het zwaar wordt, en spanning zonder clichés.