Lezersrecensie
GE - WEL - DIG!!!!!!!
Recensie – Het laatste verhaal van Jamie Gunn – Thomas Olde Heuvelt
Wauw. Echt… wauw.
Ik heb dit jaar veel gelezen — en veel goeds — maar dit boek? Dit boek heeft me gewoon compleet vastgegrepen. Ik begon op een zaterdag “even een hoofdstukje”… en ik heb het hele weekend niet meer losgelaten. Ik móést door. Elke keer dacht ik: nog één hoofdstuk, en voor ik het wist was het alweer laat. Of vroeg. Geen idee. Tijd bestond gewoon even niet meer.
Het verhaal begint eigenlijk heel zacht. Jamie Gunn groeit op met een vader die hem verhalen vertelt. Niet simpel of voorspelbaar, maar van die diepe, magische, donkere verhalen die je als kind bijna heilig verklaart. En dan wordt zijn vader ziek. Kanker. Zijn dood laat niet alleen een leegte achter, maar ook iets wat knaagt — een soort honger naar verhalen, alsof hij via die verhalen zijn vader levend kan houden.
En dus gaat Jamie verhalen zoeken. Echte verhalen. Verhalen die mensen alleen delen als je luistert met je hele ziel. Zo komt hij bij Sheila. En wat zij vertelt… dát is het moment waarop het boek een hoek om slaat waarvan je niet wist dat hij bestond.
Sheila’s verhaal opent langzaam, alsof er iemand naast je staat die fluistert: “Kijk nog maar een stukje verder…” En terwijl je leest, merk je dat je wordt meegesleurd in een angst die niet schreeuwt maar fluistert. Het is die kruipende, klemmende spanning die langzaam onder je huid komt te zitten. Het soort angst waar je niet van kunt weglopen, omdat je zélf verder wil lezen. Je wil weten wat er achter die volgende zin zit. Achter die volgende laag.
En Olde Heuvelt… jeetje.
Hij schrijft op een manier die me echt aan Stephen King doet denken — en ik lees King al mijn hele leven. Datzelfde gevoel dat je weet dat er iets mis is, maar je kunt en wilt niet stoppen. Die combinatie van sfeer, spanning en menselijkheid.
Die perfecte, akelige greep in je buik.
Ik had al boeken van Olde Heuvelt op mijn Kobo staan, maar durfde nooit zo goed. Bang dat het te eng zou zijn. Te intens.
Maar nu denk ik: waar heb ik in hemelsnaam op gewacht?
Als je één boek zoekt dat je letterlijk een weekend lang compleet opslokt:
Lees. Dit. Boek.
2
Reageer op deze recensie
