Lezersrecensie
Overpeinzingen in een radicaal heden
Duet is het debuut van Ilse Lazaroms, wetenschapper, docent genderstudies en alleenstaand moeder. Het is een deels gefictionaliseerd verhaal over het vinden van je weg in een beschadigende relatie en in nieuw moederschap. De partner van de hoofdpersoon raakt verstrikt in complottheorieën, de achterflap suggereert dat dit een groot onderwerp is in het boek. Dat is enigszins misleidend omdat het boek meer handelt over de persoon Ilse en haar overpeinzingen.
De beklemmende relatie en Ilses denkproces zijn sober en poëtisch beschreven. In het boek wisselen deze poëtisch aandoende stukken, waarin haar melancholie of kijk op de wereld wordt beschreven, af met een meer essayistische stijl. Die tegenstrijdigheid zit ook in de hoofdpersoon en het verhaal. Tussen buitenstaander zijn en ergens bij horen, tussen feminisme en je vastklampen aan een man met problemen. Tussen zich verstoppen, maar wel andere mensen (zwervers, mensen die hulp nodig hebben in de metro) laten weten dat zij hen wel ziet.
Het is naar mijn mening een actueel boek, dat wat er beschreven wordt over een complotdenker komt naar mijn mening overeen met de complotdenkers in de covidperiode. A zegt ‘ik heb geen geld maar liefde heb ik in overvloed’. Dat zie ik de huidige complotdenkers ook zeggen; wij doen alles uit liefde. Ondertussen zijn er demonstraties met prinsenvlaggen en worden virologen en artsen bedreigd. Soortgelijke mechanismes zie ik ook terug bij A; hij heeft ‘liefde in overvloed’ maar ziet de wereld als bedreigend, doet antisemitische uitspraken en wil een wapen aanschaffen. Er blijft bij mij wel nieuwsgierigheid naar A’s achtergrond en de ontwikkeling van zijn personage, die door het bewust gekozen perspectief wat buiten beeld blijft.
De dromerige poëtische overpeinzingen vond ik erg goed en heb van een aantal zinnen en stukjes echt genoten. De bevallingsscene is intens en invoelbaar geschreven, de woorden stuwden voort, net als een bevalling. Ook het leven met een baby was heel herkenbaar en treffend beschreven; het slaapgebrek, het gebrek aan intellect in die periode, zoals ze omschreef “het radicale heden”.
Kortom wat mij betreft een geslaagd debuut, het maakt nieuwsgierig naar de ontwikkeling die ze als schrijfster zal doormaken.
De beklemmende relatie en Ilses denkproces zijn sober en poëtisch beschreven. In het boek wisselen deze poëtisch aandoende stukken, waarin haar melancholie of kijk op de wereld wordt beschreven, af met een meer essayistische stijl. Die tegenstrijdigheid zit ook in de hoofdpersoon en het verhaal. Tussen buitenstaander zijn en ergens bij horen, tussen feminisme en je vastklampen aan een man met problemen. Tussen zich verstoppen, maar wel andere mensen (zwervers, mensen die hulp nodig hebben in de metro) laten weten dat zij hen wel ziet.
Het is naar mijn mening een actueel boek, dat wat er beschreven wordt over een complotdenker komt naar mijn mening overeen met de complotdenkers in de covidperiode. A zegt ‘ik heb geen geld maar liefde heb ik in overvloed’. Dat zie ik de huidige complotdenkers ook zeggen; wij doen alles uit liefde. Ondertussen zijn er demonstraties met prinsenvlaggen en worden virologen en artsen bedreigd. Soortgelijke mechanismes zie ik ook terug bij A; hij heeft ‘liefde in overvloed’ maar ziet de wereld als bedreigend, doet antisemitische uitspraken en wil een wapen aanschaffen. Er blijft bij mij wel nieuwsgierigheid naar A’s achtergrond en de ontwikkeling van zijn personage, die door het bewust gekozen perspectief wat buiten beeld blijft.
De dromerige poëtische overpeinzingen vond ik erg goed en heb van een aantal zinnen en stukjes echt genoten. De bevallingsscene is intens en invoelbaar geschreven, de woorden stuwden voort, net als een bevalling. Ook het leven met een baby was heel herkenbaar en treffend beschreven; het slaapgebrek, het gebrek aan intellect in die periode, zoals ze omschreef “het radicale heden”.
Kortom wat mij betreft een geslaagd debuut, het maakt nieuwsgierig naar de ontwikkeling die ze als schrijfster zal doormaken.
1
Reageer op deze recensie
