Meeslepend verhaal over een recente misstand in Engeland

Sommige schrijvers kunnen gevoelens zo mooi beschrijven dat je die emoties zelf ook gaat voelen. Misschien ben ik wel wat sentimenteel aangelegd maar toen ik dit boek las, werd ik door de schrijfster meegenomen in de manier waarop zij de gevoelens van verdriet, wanhoop en liefde beschrijft.

De hoofdpersoon is Adele, Addie, Harrington en zij heeft een jaar geleden haar moeder verloren bij een ongeluk. Als haar zus een jaar later een soort herdenking organiseert in het huis van hun ouders komt er een vrouw aan de deur die beweert dat de moeder van Addie ook haar moeder is. Dat zorgt eerst voor een enorme emotionele impact, ontkenning, botsingen tussen mensen, nieuwsgierigheid, maar als een zekere nuchterheid terugkeert gaat Addie samen met haar vermeende zus op zoek naar het echte verhaal en ontdekt bijzondere dingen.

De scchrijfster gebruikt het dagboek van de overleden moeder van de hoofdpersoon om steeds onderdelen aan het verhaal toe te voegen over de geschiedenis van Addie en haar vermeende zus. Het dagboek van de moeder, Elizabeth Holloway, beschrijft haar leven eind jaren vijftig. Omdat het een dagboek is, beschrijft zij gebeurtenissen maar vooral haar emoties en daardoor werd ik echt geraakt.

Het is een mooi, meeslepend verhaal over de problemen die meisjes hadden tot in de jaren zestig als zij zwanger werden voor hun huwelijk. De meisjes werden zonder medegevoel en afkeurend behandeld en zij moesten maar slikken wat er met hun kind en henzelf werd gedaan.

Zeker een aanrader als je houdt van het romantische genre. Bovendien levert het boek maatschappij kritiek ten aanzien van de houding tegenover zwangerschap voor het huwelijk waardoor het een heel serieus verhaal is waaruit wij lessen kunnen leren. Met name gaat het om het tonen van compassie ten aanzien van andere mensen en dat kunnen we allemaal doen.