Lezersrecensie
Mooi verhaal over een bijzondere moeder
Dit boek is een prachtig verhaal van Yvonne Keuls over het leven van haar moeder en de relatie tussen moeder en dochter door de jaren heen. Ze beschrijft hoe haar moeder opgroeit en trouwt in Nederlands-Indië en vier kinderen krijgt waarvan zij de laatste is.
In 1938 kwamen ze naar Nederland omdat haar vader ziek werd. Ze gingen wonen in Den Haag en daar is moeder altijd blijven wonen. Ook de oorlog hebben ze daar meegemaakt.
De genegenheid voor haar moeder merk je heel sterk als Yvonne Keuls schrijft over eigenaardigheden van haar moeder. Bijvoorbeeld haar sterke overtuiging dat muzikale opvoeding van haar kinderen bijzonder belangrijk is. Daarvoor ging ze, zodra ze in Den Haag waren aangekomen, direct op zoek naar ‘de beste’ pianoleraar van Den Haag. Ook haar weigering om gewone schoenen te dragen is een mooi verhaal inclusief de pogingen van haar vader om zijn vrouw ertoe te krijgen het wel te doen. Die schoenen speelden ook in Den Haag nog een grote rol.
Ze schrijft over het leven van haar moeder in Den Haag, over het overlijden van haar vader in de oorlog en over haar oudste zus die ziek werd en waarvoor haar moeder tevergeefs alles probeerde om haar te genezen. Ook de band tussen de schrijfster en haar moeder wordt mooi beschreven. Ze volgde nauwgezet wat Yvonne Keuls schreef en las de interviews die ze gaf. Als haar iets niet beviel dan werd de schrijfster ter verantwoording geroepen door haar moeder. Het interview lag dan op tafel met ballpoint strepen onder de zinnen die haar niet bevielen. Schrijven vond ze sowieso geen goede beroepskeuze.
Als je het gedeelte leest over de laatste jaren van haar moeder dan besef je dat je oude mensen niet zomaar in tehuizen onder kunt brengen. Ze raken daardoor zo ontheemd en in de war dat ze alle hoop en zin om te leven verliezen. Als ze gewoon in hun vertrouwde omgeving oud mogen worden en sterven dan kunnen ze hun waardigheid en levenslust behouden. Heel mooi beschreven door Yvonne Keuls.
Al met al een mooi boek dat je boeit tot de laatste bladzijde.
In 1938 kwamen ze naar Nederland omdat haar vader ziek werd. Ze gingen wonen in Den Haag en daar is moeder altijd blijven wonen. Ook de oorlog hebben ze daar meegemaakt.
De genegenheid voor haar moeder merk je heel sterk als Yvonne Keuls schrijft over eigenaardigheden van haar moeder. Bijvoorbeeld haar sterke overtuiging dat muzikale opvoeding van haar kinderen bijzonder belangrijk is. Daarvoor ging ze, zodra ze in Den Haag waren aangekomen, direct op zoek naar ‘de beste’ pianoleraar van Den Haag. Ook haar weigering om gewone schoenen te dragen is een mooi verhaal inclusief de pogingen van haar vader om zijn vrouw ertoe te krijgen het wel te doen. Die schoenen speelden ook in Den Haag nog een grote rol.
Ze schrijft over het leven van haar moeder in Den Haag, over het overlijden van haar vader in de oorlog en over haar oudste zus die ziek werd en waarvoor haar moeder tevergeefs alles probeerde om haar te genezen. Ook de band tussen de schrijfster en haar moeder wordt mooi beschreven. Ze volgde nauwgezet wat Yvonne Keuls schreef en las de interviews die ze gaf. Als haar iets niet beviel dan werd de schrijfster ter verantwoording geroepen door haar moeder. Het interview lag dan op tafel met ballpoint strepen onder de zinnen die haar niet bevielen. Schrijven vond ze sowieso geen goede beroepskeuze.
Als je het gedeelte leest over de laatste jaren van haar moeder dan besef je dat je oude mensen niet zomaar in tehuizen onder kunt brengen. Ze raken daardoor zo ontheemd en in de war dat ze alle hoop en zin om te leven verliezen. Als ze gewoon in hun vertrouwde omgeving oud mogen worden en sterven dan kunnen ze hun waardigheid en levenslust behouden. Heel mooi beschreven door Yvonne Keuls.
Al met al een mooi boek dat je boeit tot de laatste bladzijde.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Bazuin1953
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
