Indrukwekkend

In eerste instantie las ik dit boek omdat de cover mij aantrok. Ik vroeg me af of het verhaal net zo mooi en bijzonder zou zijn als de cover.

De schrijfster was pas 16 jaar toen ze dit boek schreef. Toch weet ze op een zeer indringende manier te vertellen over de wereld van een meisje met grote psychische problemen. De woede en wanhoop komen als het ware recht op de lezer af.

Het grootste deel van het boek bestaat uit een soort dagboek dat achteraf is geschreven. Blue vertelt hierin gedetailleerd de aanleiding tot bepaalde gebeurtenissen waardoor ze nu in een psychiatrische kliniek verblijft.

Ondanks dat de realiteitszin van Blue behoorlijk is aangetast, weet deze hoofdpersoon haar visie toch overtuigend te brengen. Je kunt het er onmogelijk mee eens zijn, maar je wilt haar toch uit alle macht begrijpen.

Het verhaal van Blue is verweven met dat van de tovenaar van Oz. Blue lijkt zich te indentificeren met Dorothy. Haar fascinatie voor dit verhaal geeft haar interne strijd mooi weer. Het liedje "somewhere over the rainbow" , dat gebruikt is in de film van de tovenaar van Oz en ook voorkomt in dit boek, heeft net als het verhaal uit dit boek zelf nog dagen door mijn hoofd gespookt.

Aan het eind van het boek gebeurt er iets heel erg opmerkelijks. Ik vond het geweldig dat de schrijfster deze informatie tot op het laatst verborgen kon houden. Het maakte dat ik nog meer onder de indruk raakte dan ik toch al was. De vraag "Is het verhaal in dit boek net zo mooi als de cover van het boek?" zal ik dan ook volmondig met ja beantwoorden.