Hoe een enkele leugen heel snel een web van leugens wordt

De flaptekst van dit boek is heerlijk mysterieus. Zo begint het boek ook. Er is een ongeluk gebeurd, maar je weet niet wie het slachtoffer is. Je weet ook niet of er een dader is. Je weet alleen dat er in de buurt Driestenen, waar dit verhaal zich afspeelt, spontaan van alles in gang gezet wordt.

De drie hoofdpersonen zijn heel verschillend qua leeftijd en achtergrond. Dit maakt het boek interessant. Ik kon met alle hoofdpersonen goed meeleven. Ze hebben allemaal problemen die niet zo makkelijk opgelost kunnen worden. Juist die problemen brengen de drie onbekenden echter met elkaar in contact en dan wordt het verhaal nog leuker. Er zit ook een soort spanning in het verhaal omdat maar langzaamaan duidelijk wordt hoe het nu zit met dat ongeluk.

Leugens in de lente is een goed gekozen titel. Wat begint met één leugen, wordt al gauw een heel web van leugens. Van sommige dingen kom je als lezer te weten dat het een leugen is, van andere dingen kun je het alleen vermoeden. Tot werkelijk de laatste alinea van het boek komen dingen bovendrijven die je niet vermoed had. De consequenties van al deze leugens worden ook pas op het laatst duidelijk.

Het boek wordt afgesloten met een hoofdstuk dat vertelt hoe het een jaar later gaat en met een epiloog. Vooral die epiloog zet de dingen nog eens lekker op zijn kop. Ik vond dat dan ook een heel fijn einde.

Ik vond dit een erg leuk boek met leuke personages. Humor en drama wisselen elkaar af. Naarmate het verhaal vordert lijkt het steeds onmogelijker, maar zelfs liefde krijgt een kans in dit verhaal. Ook zit er enige spanning in het boek. Daarom zal het boek waarschijnlijk veel mensen aanspreken. Ondanks de soms dramatische gebeurtenissen, is het voor mijn gevoel toch wel een feelgood boek. Ik vond het in ieder geval erg leuk om te lezen.