Een verhaal wat je een vakantiegevoel geeft.

Mijn mening:
Nadat ik vorig jaar heb genoten van Zomer in het kunstcafé ben ik zeker benieuwd naar het volgende boek van Sue Donagh. Oude bekenden keren terug en dat geeft gelijk een vertrouwd gevoel, het voelt een beetje als thuis komen. Het kunstcafé is zo’n beetje de centrale ontmoetingsplek in het zuiden van Wales. Jo woont samen met haar zoontje Liam in een kleine cottage, financieel heeft ze het niet breed en dit beperkt haar in haar mogelijkheden.Toch heeft ze haar zaakjes goed op orde en geniet ze van de kleine dingen.
Wanneer ze de aantrekkelijke, verleidelijke vrouwenverslinder Ed bij toeval ontmoet verandert haar leven abrupt.

‘Hou het maar. Ik voel de kou niet.’ had ze dat echt net gezegd? Was ze helemaal gek geworden? Ze had het ijskoud! Er was iets met hem waardoor ze het tegenovergestelde wilde doen van wat hij wilde dat ze deed.

De schrijfstijl van Donagh is intens op alle fronten, ze laat je tijdens het lezen voelen, dat is fijn. Tevens weet Donagh details aan het verhaal toe te voegen die zo herkenbaar zijn, ieder mens draagt geheimen met zich mee die het verloop van hun leven positief of negatief beïnvloeden.
Beide delen zijn prima los van elkaar te lezen maar gezien het leesplezier raad ik aan beiden delen op te pakken als je houdt van een liefdevol, soms emotioneel verhaal, waarin ook de humor niet ontbreekt.

Ontmoeting in het kunstcafé krijgt van mij 5 sterren.