Een combinatie van Pretty little lair en Despirate housewives

Voor een deel vergelijk ik het een beetje met Pretty little liars, wat ik wel leuk vind, en Desperate housewives, wat ik niet leuk vind. Toch bleek het verhaal niet helemaal binnen mijn genre te vallen. Een boek beoordelen buiten je interesse gebied is best lastig. Naar mijn idee is het verhaal vrij vlak. De personages zijn niet allemaal even duidelijk vormgeven in hun karakters, waardoor ik niet veel sympathie voel voor ze. Het is een hele diverse vriendinnengroep, wat ze wel weer realistisch maakt. De partners van de vrouwen zijn, zo mogelijk, nog oppervlakkiger weergegeven. Met geen een kon ik een papieren Adonis inbeelden.
De rode draad van de vijfde brief houdt het verhaal bijelkaar, maar het verhaal had in mijn ogen 100 pagina's eerder afgerond kunnen worden. De discussie met de priester, de input van priester en de bijna therapeutische gesprekken zijn aardig, maar verliezen door de lengte ook hun geloofwaardigheid. Al met al gaat dit mijn eerste mindere cijfer worden. Het is een boek wat genoeg mensen wel zal aanspreken, maar ook een boek waarvan een deel het halverwege weg legt en niet meer oppakt door het gebrek aan symphatie en realistische personages.