Tot het breekpunt

Onkruid vergaat niet is niet mijn eerste thriller van Marcella Kleine. Ik heb al eerder verhalen van haar gelezen en die stelden nog nooit teleur. Ook met deze novelle weet ze opnieuw de juiste snaar te raken.
Zoals vaker put Marcella uit haar eigen werkervaring, wat het verhaal een extra laag geloofwaardigheid en intensiteit geeft. Ondanks de beperkte lengte weet ze een compleet, meeslepend en spannend verhaal neer te zetten dat blijft hangen.

Het verhaal draait om Inge, een vrouw met twee dochters die vastzit in een gewelddadige en manipulatieve relatie. Het begint direct met een schokkende gebeurtenis: Inge handelt uit zelfverdediging, maar moet daar jarenlang voor boeten. Ze krijgt TBS en wordt begeleid in haar weg terug naar een zelfstandig leven, een leven waarin ze hoopt niet opnieuw te ontsporen.

Wanneer ze eindelijk meer vrijheid krijgt en haar dochters, die inmiddels bij pleegouders wonen, mag zien, besluit ze een keer van het vaste pad af te wijken. Een kleine, impulsieve beslissing met grote gevolgen. Want als haar kinderen plots verdwijnen, stort haar wereld opnieuw in. Inge zet alles op het spel om hen terug te vinden, zelfs haar moeizaam opgebouwde vrijheid.

Met Onkruid vergaat niet bewijst Marcella Kleine dat ze ook in een kort verhaal spanning, emotie en diepgang weet te verweven. Een beklemmend, goed opgebouwd verhaal over schuld, overleven en de kracht van moederliefde.

“De grens tussen slachtoffer en dader is flinterdun, Marcella Kleine laat hem breken.”