Niet mijn soort thriller

‘Tik Tak’ heeft alle ingrediënten in zich om een spannende en boeiende thriller te zijn. Na een korte uitleg over “de spelers” lees je een kort fragment waarbij je meteen een aantal vragen krijgt. Je bent benieuwd naar het verloop van het verhaal en wat dit ene fragment met de rest van het boek te maken heeft. Chris McGeorge weet de toon meteen te zetten.

Jammer genoeg lukte het de auteur daarna niet om de aandacht van de lezer goed vast te houden. Ondanks dat je in het begin kunt lezen wie wie is, heb je in het begin even moeite om nu een goed beeld te krijgen wie welke rol in het verhaal heeft. De terugblikken die je tussendoor te lezen krijgt, halen je telkens even uit het boek. Je hebt deze informatie nodig om de uiteindelijke ontknoping goed te begrijpen, maar het zorgt er in eerste instantie voor dat je niet lekker in het verhaal komt en het boek gemakkelijk weglegt.

Toch wint je nieuwsgierigheid het hiervan. Je wil gewoon weten of het Sheppard lukt om de moord op te lossen en vooral wie er achter deze bizarre actie zit. McGeorge geeft je in de ontknoping de antwoorden waarna je zoekt. Het laatste hoofdstuk vormt een mooie afsluiting, maar geeft je ook het gevoel dat je ineens een heleboel gemist hebt. ‘Tik Tak’ zal voor velen een hele goede thriller zijn; ik behoor helaas niet tot die groep lezers.