Esther Verhoef heeft zich met Het huis met de palm wederom overtroffen: een bloedstollende psychologische thriller die zich niet laat wegleggen.

Ellis is onderweg naar Nederland, maar beland met ondraaglijke buikpijn in een zwaar onderbemand Frans ziekenhuis. Er kan werkelijk geen vriendelijk woord vanaf door het schaars aanwezige verplegend personeel. Gelukkig is er medepatiënt Sophie, die Ellis opvangt en voor haar zorgt. Wanneer Ellis is geopereerd, laat ze zich in een roes overhalen om bij Sophie op het platteland te herstellen. Ze heeft immers toch geen vaste verblijfplaats op het moment, geen thuis.

Sophie woont op een zeer afgelegen, bouwvallig kasteeltje. He blijkt al snel dat Sophie meerdere gezichten heeft en ook bepaalde plannen heeft met Ellis. Ellis lijkt namelijk wel heel erg veel op haar overleden zusje. Ellis is aanvankelijk te zwak om tegen Sophie in te gaan en is volledig overgeleverd aan deze onbekende vrouw. Dat er iets niet in de haak is op dat Franse platteland is Ellis op een gegeven moment wel duidelijk, maar ze kan er nog niet de vinger op leggen. Eerst maar eens stoppen met dat vreemd smakende kopje thee...

Het is een ongelofelijk spannend en goed geschreven verhaal, dat uit verschillende lagen bestaat. Er zijn verschillende verhaallijnen, waarbij heden en verleden worden afgewisseld. De spanning in het verhaal is ook goed opgebouwd. Beetje bij beetje wordt het levensverhaal van Ellis duidelijk en ook waarom Ellis op doorreis is.

‘Het huis met de palm’ weet vanaf de eerste letter te boeien, waardoor je het maar moeilijk kunt wegleggen. Eigenlijk een onmogelijke opgave. De personages Ellis, Sophie en Antony zijn stuk voor stuk heel goed doordacht bedacht. De ontknoping is er eentje die je lang zal bijblijven, even verrassend als onverwacht... Ik hou ervan!

‘Het huis met de palm’ heeft Sandra in twee dagen uitgelezen, want het verhaal leest als een trein en de spanning is bloedstollend. Daarom gaf Sandra het vijf sterren.