Een heerlijk boek

Oh wat een fijn boek heeft Lizzie Page afgeleverd met 'Het weeshuis'! Haar schrijfstijl leest prettig waardoor je vanaf het begin makkelijk in het verhaal komt. Beetje bij beetje leer je eerst Clara kennen, over haar gevoelens, onzekerheden en ook alvast een beetje over dingen die zij heeft meegemaakt.

Haar start op Shilling Grange is niet vlekkeloos en, wat ik zelf wel heel mooi vindt, ook door het verhaal heen of aan het einde is het niet zo dat ze nooit fouten of een verkeerde inschatting maakt. Clara wordt heel echt en menselijk neergezet, tegelijkertijd zorgt dit ook voor een extra warm gevoel tijdens de mooie momenten. Bijvoorbeeld wanneer ze steun krijgt uit onverwachte hoek of op een moment waarop ze het niet verwacht.

Alle kinderen die in Shilling Grange wonen hebben hun eigen persoonlijkheid en krijgen een eigen plekje in het boek, zeer waardevol! Ik voelde me hierdoor alleen nog maar meer betrokken bij de personages. In dit verhaal komt duidelijk naar voren dat ieder is zoals hij of zij is. Ieder heeft een eigen rugzakje, maar ook ieder verdient een (eerste, tweede, derde) kans.

Page weet haarfijn een hartverwarmend boek neer te zetten. Ze schrijft toe naar een moment waarop de tranen me zelfs in de ogen sprongen. Het weeshuis voelt warm, maar niet zoetsappig. Er komen pijnlijke momenten voorbij, dat schuwt de auteur niet. Dat is ook wat dit boek misschien wel nóg beter maakt. Het is niet allemaal maar regenbogen en zonneschijn. Naast de vele moeilijke situaties waarin Clara terechtkomt, zijn er ook heftige dingen die voorbij komen.

Als je nog niet verleid was om ook het volgende deel van deze serie te willen lezen, dan moet je dat bijna wel zijn na het lezen van de cliffhanger. Het is dat 'Een nieuw begin' pas in het najaar verschijnt, anders was ik direct verder gaan lezen!