Wow / indrukwekkend

Het verhaal wordt verteld vanuit Pearl O’Reilly, een 27-jarige vrouw die haar hele leven al in het kleine dorpje Drangan woont. Ze werkt in de dorpswinkel O’Callaghan’s en haar dagen verlopen vrijwel altijd volgens hetzelfde ritme van wat ze eet tot wat ze doet. Pearl heeft een obsessieve dwangstoornis, vastgesteld toen ze elf was, wat haar op veel vlakken in het leven belemmert. Daarnaast heeft ze een opvallende obsessie met penissen.

Haar beste vriendin Una is als een zus voor haar, ze staan altijd voor elkaar klaar, delen talloze grapjes en brengen veel tijd samen door. Una runt haar eigen kapperszaak, maar toch weten de twee elkaar dagelijks te treffen tijdens hun gezamenlijke lunch op het kerkhof, de plek waar Pearl zich het meest op haar gemak voelt.

Ook bezoekt Pearl regelmatig haar therapeute Mairéad, die haar ondersteunt in haar strijd tegen OCD. Mairéad betekent ‘parel’, een betekenis die mooi aansluit bij Pearls eigen naam. Daarnaast speelt Niall O’Callaghan, haar jeugdvriend en collega in de dorpswinkel, een belangrijke rol in haar leven, de twee hebben altijd een sterke band gehad en begrijpen elkaar goed.

Op een avond in de kroeg ontmoet Pearl Jack, een Nieuw-Zeelander die onverwacht in Drangan is gestrand. Zijn aanwezigheid maakt meteen indruk op haar. Maar de vraag blijft, kan Pearl zich voor hem openstellen, of zal haar OCD haar in de weg blijven staan?

Bij dit boek blijf je maar doorlezen, wat heeft deze auteur het OCD goed neergezet. Ik had wel eens wat over deze aandoening op tv gezien, maar het wordt in dit boek zo uitgebreid verteld dat je je verbaast hoe iemand op deze manier zijn leven kan leiden, ook kijk ik nu anders aan tegen pissebedden.

De regels van Pearl is een literaire roman met veel diepgang en een vleugje humor, want lachen heb ik ook zeker gedaan. Ook laat het de groei zien die Pearl doormaakt door de reis die ze onderneemt. Het laat ook zien hoe Pearl haar leven leidt en hoe druk het in haar hoofd is. De vriendschap met Una is ook heel mooi weergegeven, ze accepteert Pearl zoals ze is en doet er alles aan om haar bij te staan. Ik heb er ook uitgehaald dat je OCD niet moet onderschatten en dat je iemand gewoon maar moet laten. Je kunt het niet genezen, maar je kunt wel leren er beter mee om te gaan.