Lezersrecensie
voedselfuik of voedselfnuik?
Chris van Tulleken schrijft "dat het verschil in gewicht tussen mensen niet het gevolg is van wilskracht, dan wel van genen, de beperkingen van het voedsel dat de mens tot zich neemt en onze sociale en economische achtergrond. Een groot deel van wie we zijn wordt immers bepaald door de structuur om ons heen."
Hij heeft de proef op de som genomen en een tijd lang op een dieet van vooral UPF (Ultra Processed Food of super bewerkt voedsel) geleefd. In een paar weken tijd voelde hij zich 10 jaar ouder, uitgeput, ellendig en boos, had hij overal pijn en op de koop toe last van verstopping.
"Suiker en zout zijn de twee grootste voedingsadditieven als het gaat om het bevorderen van de eetlust en daarom zijn ze alomtegenwoorg in de UPF. Zoete dranken zouden de drang naar ander zoet eten versterken. Bovendien zou voedsel met een hogere energiedichtheid een hogere energie-inname en een hoger gewicht bevorderen. Ongeacht of de energie afkomstig is van vet of van koolhydraten.
Pogingen om ons energieverbruik te veranderen zullen geen significant verschil maken voor ons gewicht. Obesitas is tot op zekere hoogte erfelijk. Genen hebben invloed op het eetgedrag, inclusief de snelheid waarmee men eet en het voedsel dat men kiest. Het verschil tussen mensen met dezelfde genen en verschillend gewicht zit hem in de omgeving waarin ze leven, niet in hun wilskracht. Misschien heb je wel al gehoord van food deserts, voedselwoestijnen, regio's waarin mensen in hun voedingswinkels enkel UPF kunnen krijgen en geen verse producten. Volgens het Amerikaanse ministerie van landbouw zouden er in de VS alleen al 6500 van deze food deserts zijn, in gebieden met een hoog armoedeniveau en een hoog percentage aan etnische minderheden." Tieners namen de auteur mee naar zo'n voedselmoeras in Leicester, Groot-Brittannië, en wezen op het centraal plein volgende voedingszaken aan: McDonalds, Burger King, Pizza Hut, Taco Bell, KFC en andere ketens. "UPF is er overal te krijgen, maar aan echt voedsel is moeilijker te komen. Voedselreclame laat de kinderen nog meer UPF eten. De invloed op kinderen en tieners is echt een grote zorg. Zij zullen UPF eten en dat jarenlang. Zal dat een effect hebben op hun IQ, op hun sociale functioneren? We weten niet wat er met kinderhersenen gebeurt."
van Tulleken heeft het in zijn boek over de voedingsmiddelenindustrie, de rol van de overheid, en nog zoveel andere thema's in verband met UPF. Zijn besluit: "We zijn niet alleen vanwege het voedsel dat we eten ultrabewerkte mensen. Veel andere producten die we kopen zijn gemaakt om overmatige consumptie te stimuleren: onze telefoons en apps, onze kleren, onze sociale media, televisie en spelletjes,...Soms kan het lijken of die veel meer nemen dan ze geven. Je zou kunnen ontdekken dat onthouding van een aantal van die andere producten ook helpt."
Facit: Voedingstechnologen zijn wellicht een andere, genuanceerder mening over UPF toegedaan, maar dit neemt niet weg dat het gedachtengoed van van Tulleken ons inzicht in ons eetgedrag kan vergroten en verbeteren. van Tulleken is arts, maakte talloze programma's over gezondheid en illustreert zijn boek met talrijke studieresultaten.
Hij heeft de proef op de som genomen en een tijd lang op een dieet van vooral UPF (Ultra Processed Food of super bewerkt voedsel) geleefd. In een paar weken tijd voelde hij zich 10 jaar ouder, uitgeput, ellendig en boos, had hij overal pijn en op de koop toe last van verstopping.
"Suiker en zout zijn de twee grootste voedingsadditieven als het gaat om het bevorderen van de eetlust en daarom zijn ze alomtegenwoorg in de UPF. Zoete dranken zouden de drang naar ander zoet eten versterken. Bovendien zou voedsel met een hogere energiedichtheid een hogere energie-inname en een hoger gewicht bevorderen. Ongeacht of de energie afkomstig is van vet of van koolhydraten.
Pogingen om ons energieverbruik te veranderen zullen geen significant verschil maken voor ons gewicht. Obesitas is tot op zekere hoogte erfelijk. Genen hebben invloed op het eetgedrag, inclusief de snelheid waarmee men eet en het voedsel dat men kiest. Het verschil tussen mensen met dezelfde genen en verschillend gewicht zit hem in de omgeving waarin ze leven, niet in hun wilskracht. Misschien heb je wel al gehoord van food deserts, voedselwoestijnen, regio's waarin mensen in hun voedingswinkels enkel UPF kunnen krijgen en geen verse producten. Volgens het Amerikaanse ministerie van landbouw zouden er in de VS alleen al 6500 van deze food deserts zijn, in gebieden met een hoog armoedeniveau en een hoog percentage aan etnische minderheden." Tieners namen de auteur mee naar zo'n voedselmoeras in Leicester, Groot-Brittannië, en wezen op het centraal plein volgende voedingszaken aan: McDonalds, Burger King, Pizza Hut, Taco Bell, KFC en andere ketens. "UPF is er overal te krijgen, maar aan echt voedsel is moeilijker te komen. Voedselreclame laat de kinderen nog meer UPF eten. De invloed op kinderen en tieners is echt een grote zorg. Zij zullen UPF eten en dat jarenlang. Zal dat een effect hebben op hun IQ, op hun sociale functioneren? We weten niet wat er met kinderhersenen gebeurt."
van Tulleken heeft het in zijn boek over de voedingsmiddelenindustrie, de rol van de overheid, en nog zoveel andere thema's in verband met UPF. Zijn besluit: "We zijn niet alleen vanwege het voedsel dat we eten ultrabewerkte mensen. Veel andere producten die we kopen zijn gemaakt om overmatige consumptie te stimuleren: onze telefoons en apps, onze kleren, onze sociale media, televisie en spelletjes,...Soms kan het lijken of die veel meer nemen dan ze geven. Je zou kunnen ontdekken dat onthouding van een aantal van die andere producten ook helpt."
Facit: Voedingstechnologen zijn wellicht een andere, genuanceerder mening over UPF toegedaan, maar dit neemt niet weg dat het gedachtengoed van van Tulleken ons inzicht in ons eetgedrag kan vergroten en verbeteren. van Tulleken is arts, maakte talloze programma's over gezondheid en illustreert zijn boek met talrijke studieresultaten.
2
2
Reageer op deze recensie
