Voorbeeld van magisch realisme

Hier een samenvatting van geven zou echt zonde zijn. Dit is een boek dat vraagt om ontdekt te worden, net als het museum zelf. Wel kan ik kort setting, plot en schrijfstijl verklappen. Begin 20e eeuw, de bruisende stad New York, en een museum met eigenaardige, levende zaken. Dat is de setting van deze historische roman waarin de sociale inslag duidelijk present is. De plot wordt gevormd door de 'coming of age' van de twee hoofdpersonages. En de schrijfstijl? Deels realiteit, deels fictie. Steeds aannemelijk, maar wel met een vleugje magie en mysterie en een gulle portie verwondering. Precies die verwondering doet je geboeid verder lezen. Het is ook vooral een visueel verhaal. Beweging op papier krijgen is een hele uitdaging, maar toch slaagt Alice Hoffmann er in, de tekst te doen leven. Heel vloeiende schrijfstijl overigens, en een spannende opbouw. Alleen jammer dat het (bijna) einde ietwat chaotisch is, zoals op Netflix waar de verhalen zodanig uitgepuurd en uitgerekt worden, dat de algemene lees- of kijkervaring als gevolg hiervan aan spanning inboet. Niettemin... verwondert het mij geenszins dat het boek zo goed staat aangeschreven.