Een uniek personage, een vleugje humor en uiteindelijk een actiethriller van jewelste! Genoten!

Jachtseizoen.

M.W. Craven bij menig thriller liefhebber bekend van de Washington Poe en Tilly Bradshaw serie. Ik ben weg van deze personages en was dus heel benieuwd naar het eerste deel in de nieuwe thrillerreeks en of ik het hoofdpersonage Ben Koenig ook zo zou kunnen waarderen.

Ben Koenig is al zes jaar op de vlucht. Waar hij voorheen aan het hoofd van de elite Special Operations Group van de U.S. Marshals stond en samen met zijn team op de echt zware criminelen jaagde was hij nu zelf spoorloos verdwenen. En dat onder de radar blijven had hij zich als geen ander eigen gemaakt. Waarom hij zich zo onzichtbaar maakte was onbekend. Maar na zes jaar stond zijn gezicht ineens op elk televisiescherm in het land;

‘Het was een foto. Hoewel ik hem al jaren niet meer had gezien, kende ik hem goed. Ik staarde naar het scherm. Mijn eigen gezicht staarde terug.’

Hij was ontmaskerd!

Koenig ’s voormalige baas heeft hem opgespoord en wil dat hij een voor hem belangrijke klus klaart. Zijn dochter Martha – die Koenig ook goed kent – is verdwenen en het is hem niet gelukt om haar te vinden. Koenig moet haar koste wat kost terughalen. Aangezien Koenig geen angst kent door zijn zeldzame aandoening en er zelf ook op gebrand is de dochter te redden is hij er klaar voor om het Jachtseizoen te openen.

Koenig moet naar de Chihuahua-woestijn, naar een plaatsje Gauntlet geheten.

Met hulp van Jen Draper, een voormalige collega die hij eigenlijk tot op het bot haat – en dat is wederzijds, en de hulp van een plaatselijke kapper J.T. genaamd die in vroeger tijden bij de politie van Chicago had gezeten, gaat hij op zoek.

Ben komt erachter dat er in het stadje meerdere geheimen zijn waar de meeste mensen niets van af weten, het is aan hem om door te dringen tot de kern, alles bloot te leggen en Martha te vinden en mee te nemen. Het zal geen eenvoudige klus zijn!

Al heel snel had ik door dat Ben Koenig weer een heel bijzonder personage is. Een stoïcijns personage met een vleugje humor en zelfspot en met een bijzondere aandoening, die hem eigenlijk niet in de weg zit, maar waar hij van profiteert. Eerst wordt het verleden van Koenig langzaam duidelijker en ook de reden waarom hij onder de radar bleef. Je zou kunnen zeggen dat we klaar werden gestoomd op de actie die nog los zou barsten. Op het einde was dat namelijk het geval, daar veranderde de thriller in een mega actiethriller inclusief actieheld! M.W. Craven je doet het gewoon weer! Wederom een uniek hoofdpersonage! En waar Poe niet zonder Tilly kan, zou het zo kunnen zijn dat Koenig in volgende delen niet meer zonder Jen kan? We gaan het vast ontdekken in de volgende delen! Kom maar door! #Mustread!