Een veel belovend boek

Inhoud: Commissaris Teresa Battaglia wordt ingeschakeld als er in een Italiaans bergdorp in de Alpen een lugubere moord is gepleegd. Een normaliter rustig, religieus dorpje, maar nu wordt er een man gevonden waarvan de ogen zijn uitgestoken! Teresa, behept met een talent voor profileren, denkt te maken te hebben met een seriemoordenaar. Maar klopt dit wel? Ze twijfelt de laatste tijd erg aan haarzelf, temeer omdat haar geheugen haar geregeld in de steek laat. De lokale politie gelooft in elk geval niet in een seriemoordenaar, er gebeurt nooit iets in dit rustige bergdorpje. Maar is dat wel zo? Of heeft dit dorp geheimen die het daglicht niet kunnen verdragen?
Persoonlijke Leeservaring
De eerste keer dat ik de cover van dit boek zag werd ik erdoor aangetrokken. Een duistere cover met een intrigerende tekst! Kind 39. Wie durft te kijken in de donkerste ziel… Ja, dan ga je toch van alles bedenken?
Het boek start in Oostenrijk in 1978, in een gebouw wat in het dorp “de School” wordt genoemd. Het gebouw heeft door de jaren heen verschillende bestemmingen en namen gehad. Nu heerst er vooral stilte in het gebouw, zijn de muren afgebladderd, is het pleisterwerk verschoten en hoor je soms de echo’s van eenzame stappen. Er werken maar een paar mensen en die worden vorstelijk betaald voor hetgeen ze moeten doen. Of bestaat het salaris deels uit zwijggeld? Agnes Braun is hier al jaren werkzaam en vind haar werk zinvol en vervult haar taken met gedrevenheid. De laatste tijd echter bezorgd die taak haar een onbestemd gevoel! Dit gevoel heeft alles te maken met subject 39! Als we vervolgens in het heden belanden leren we Teresa Battaglia kennen. Voornamelijk als commissaris, veel privéleven heeft ze niet, ze leeft voor haar werk.
De reden daarvoor wordt wel aangestipt maar niet uitgediept, dit lijkt iets voor de komende delen van deze trilogie. Op zich had dit beter gekund naar mijn idee, maar ik heb het zeker niet als storend ervaren. Teresa heeft last van diabetes en wat overgewicht. De laatste tijd vertrouwt ze haar geheugen ook niet helemaal en voelt ze zich genoodzaakt aantekeningen te maken. Een hoofdpersonage die in het leven ook wat ongemakken en onvolkomenheden heeft, daar houd ik van en vind het vaak ook reëler. Teresa moet samenwerken met Massimo die in eerste instantie een beetje als sukkel uit de verf komt. Hij herpakt zich en verwerft zijn plekje in het team uiteindelijk wel. Ook de relatie met Teresa, die zeker niet de makkelijkste is om mee te werken, verbetert. Samen ontrafelen ze de duistere gebeurtenissen in het bergdorpje en wordt er duidelijk wie er eigenlijk verantwoordelijk is voor al deze vreemde zaken!
“Kind 39” pakt geregeld terug naar de tijd van “de School”. Dit zijn voor mij ook de hoofdstukken die het boek extra duister maken. In de hoofdstukken die zich in het heden afspelen gebeurt genoeg om de vaart erin te houden en langzaam, niet traag, onthult zich het verhaal: eentje met een diepere betekenis wat mij betreft waarbij je zeker niet moet nalaten om de noot van de auteur te lezen! “Kind 39” pakte me echt en het was dat het niet kon maar ik had het boek graag in een keer uitgelezen. Fijn ook dat dit het eerste deel van een trilogie blijkt te zijn!