Een korte verhalenboek in romanvorm

In België zijn ze wereldberoemd, in Nederland is hun naam minder vanzelfsprekend. Voor hun debuut in 2004, Code zwart, werden ze genomineerd voor de Hercule Poirotprijs. Hun opvolger, De witte salamander, leverde een nominatie op voor de Diamanten kogel en omdat alle goede dingen in drieën gaan, is het logisch dat de verwachtingen hoog gespannen waren. Of dat terecht is? Wie weet is er in Belgie een derde nominatie weggelegd voor Amulet, inmiddels het vijfde boek van dit Belgische schrijversduo.
Volgens de slogan van het schrijversduo “Waar de werkelijkheid stopt en de fictie begint…” moet het in elk geval mogelijk zijn.…
Professor Ingrid Kirchner heeft last van nachtmerries waarin ze steevast vele jaren terug gaat in de tijd en de meest bizarre gebeurtenissen meemaakt. Waarheidsgetrouwe en met veel historie omkleedde avonturen schieten er door haar geest die zoveel details en volledigheid meedragen, dat het lijkt of ze er zelf deel van uitmaakt.
Op deze wijze komt ze onder andere in de 10e, 14e, 16e en de 18e eeuw terecht. Losse avonturen die meestal van hetzelfde genre zijn, verschijnen zo haarscherp op het netvlies dat alles na het ontwaken ook nog te reproduceren is. In dit alles staat steeds hetzelfde voorwerp centraal, een armband die waarschijnlijk ergens in de 9e eeuw moet zijn vervaardigd.
Omdat haar dromen erg belastend gaan werken en zelfs haar dagelijks functioneren aantasten, probeert ze met haar leerling en minnaar Anwar dit proces te stoppen. Maar dat is niet zo eenvoudig als het lijkt!
Amulet is een boek waarin een aantal verhalen zijn opgenomen die niet alleen qua personages op zichzelf staan, maar die tevens in totaal verschillende tijdvakken van onze geschiedenis plaatsvinden. Toch hebben ze iets met elkaar gemeen. Steeds gaan de verhalen over onderlinge strijd, seks, onderdrukking van volkeren en uitbuiting van mensen.
Interessante gebeurtenissen spelend tegen verschillende achtergronden, maar met weinig diepgang en ingevuld met oppervlakkige karakters waardoor het lijkt of je korte avonturenverhalen leest.
Dat Ingrid Kirchner dit allemaal meemaakt en de reden daarvan wordt onderzocht, blijft helaas wat hangen. Het speelt uiteindelijk zelfs een ondergeschikte rol. Al met al is de eenheid van het boek wankel en is de som der delen niet voldoende om het boek boven de middelmaar uit te tillen.
Er was uit het basisgegeven meer te halen geweest. Dat hebben Van Loock & Sluszny echter verzuimd te doen. Wellicht komen ze nog met een revanche, want dit gevecht hebben ze in ieder geval niet gewonnen.