Indrukwekkend

Waar gaat het boek over:
Op een herfstdag in 1985 verandert het leven van de 11-jarige Lysette voorgoed. Ze blijkt een kwaadaardig kankergezwel in haar knie te hebben en komt voor een zware keuze te staan: volledige amputatie van haar been of een zogeheten ‘omkeerplastiek’. Ze besluit tot het laatste en begint aan een lang en emotioneel behandeltraject. De sterke gevoelens van angst en verdriet die ze daarbij ervaart zullen haar altijd als een schaduw blijven achtervolgen. Niettemin ontdekt ze ook over positieve veerkracht te beschikken die haar steeds weer door de donkerste perioden heen sleept.
* Bij een omkeerplastiek wordt de knie en een deel van het bovenbeen geamputeerd, waarna het onderbeen omgekeerd – dus met de hiel naar voren – tegen het resterende bovenbeen wordt geplaatst. Zo kan de enkel de kniefunctie overnemen. Vervolgens wordt er een volledige beenprothese aangemeten.

Mijn mening:
Wat een indrukwekkend en intens verhaal heeft Lysette meegemaakt en opgeschreven. Vanaf het moment dat zij als 11-jarig meisje botkanker heeft, is haar leven totaal op z’n kop komen te staan. Er wordt heel uitgebreid verteld hoe zij zich toen voelde, wat ze meemaakte en hoe ze dat beleefde.
Ik kan niet begrijpen dat verpleegkundigen zo met zieke kinderen (überhaupt zo met kinderen) kunnen omgaan. Kinderen die helemaal alleen in een ziekenhuis liggen en die zich zo ziek voelen. Ik mag alleen maar hopen dat dat inmiddels anders is. Ik was hier echt door verbijsterd.
Jammer dat er niet uitgebreider stil is gestaan hoe Lysette heeft leren lopen met haar beenprothese en de verschillende beenprotheses zij in haar leven heeft gehad. Maar dat is misschien meer mijn persoonlijke interesse.
Ik snap volledig hoe het nu met Lysette gesteld is en er zou zeker meer aandacht aan de psychische kanten van genezen kankerpatiënten besteed moeten worden. Want je bent misschien lichamelijk niet ziek meer, maar psychisch ben je nog niet genezen.
Een indrukwekkend waargebeurd verhaal dat je gelezen wil hebben.