Fijn maar niet geweldig

Speelt aan het begin va de twintigste eeuw in Californië en beschrijft het wel een wee van twee families: Trask en Hamilton. IK vond het een fijn boek om te lezen, maar niet geweldig. Ik had het gevoel dat het boek zo nu en dan wegzakte in de middelmatigheid van een doorsnee roman. De schrijfstijl vind ik niet erg bijzonder, de taal zelf is geen kunstwerk, maar dat zou ook aan de vertaling kunnen liggen. Zeker als je het vergelijkt met zijn eigen Cannery Row, dat veel krachtiger en beeldender is en waarin de taal zelf voor mij een bron van plezier is. Dit breed opgezette epos moet het meer van de inhoud dan van de stijl hebben. De kracht van het boek is de precisie waarmee de verschillende karakters, die worstelen met wat goed en kwaad is, tot leven komen: Charles en Adam, Cal en Aron, Abra, LI, Cathy, Samuel. Gedrag en gedachten worden heel verfijnd en onbevooroordeeld beschreven, zodat ook de slechte mensen - Cathy, Joe, humaan blijven en je je er zelfs verbonden mee kunt voelen. Dat doet denken aan Tolstoj die ook op deze manier prachtige karakters van heel nabij beschrijft en dat alleen maar zo kan doen omdat hij ze in alle aspecten, onbevooroordeeld, wil zien.
Op het eind lijken Cal en Abra iets te laten zien van een soort synthese, waarin al het geworstel van de familie betekenis krijgt. Ze zijn enorm open en eerlijk en vooral Cal vertegenwoordigt in zichzelf het goed en het kwade en lijkt daarin evenwicht te vinden. Hij vindt zichzelf slecht, maar wil het niet zijn. Het boek laat zien dat het gevoel dat een kind kan hebben, dat hij niet erkend of gezien wordt door zijn vader/moeder kan zeer beschadigend zijn en tot gewelddadigheid leiden. En de bediende Li loopt hier als een oosterse wijze tussendoor en lijkt bijna, net als Samuel Hamilton- een soort altruïstische jezus-figuur die anderen tot inzicht brengt en wil behoeden vooral teveel stommiteiten. Hij speelt een heel belangrijke rol - bijna het cliché van de oosterse wij die in rust alles begrijpt maar ik vind hem op de een of andere manier niet overtuigend als karakter; te geconstrueerd en onduidelijk waar zijn wijsheid vandaan komt en waarom hij anderen daarmee wil dienen. Li en Samuel lijken een soort wijze ankerpunten die het boek nodig heeft om de onstuimige karakters enigszins op het rechte pad te houden.