Ze bewegen door het leven als tweelingpriemgetallen

De eenzaamheid van de priemgetallen van Paolo Giordano is een boek dat langzaam onder je huid sluipt.

Het verhaal van Alice en Mattia, twee mensen die allebei beschadigd zijn op hun eigen stille manier. Ze bewegen door het leven als tweelingpriemgetallen: die bijzondere priemgetallen zoals 11 & 13, 17 & 19, die dicht naast elkaar bestaan maar altijd gescheiden blijven door één enkel getal. Altijd nabij, nooit helemaal raak.
Die metafoor alleen al, prachtig gevonden en nog mooier uitgewerkt.

Wat dit boek zo sterk maakt, is hoe subtiel Giordano schrijft. Geen grote drama’s, geen onnodige emoties, maar juist die kleine verschuivingen in hoe mensen naar zichzelf en naar elkaar kijken. Het voelt licht en zwaar tegelijk. Pijnlijk eerlijk. Ontroerend zonder sentimenteel te worden.

En ongemerkt begin je ze te begrijpen: die twee afzonderlijke werelden, die af en toe bijna elkaars hand raken.

Dit is zo’n verhaal dat je dichtklapt en nog even vasthoudt, omdat je niet helemaal klaar bent om het los te laten.