Blauw : een sterke debuutroman

Het verhaal begint in het heden. Je maakt kennis met Olivia. Ze houdt een interessante kunstgalerie open en is er trots op. Ze voelt er zich goed bij. Maar het is een speciale dag vandaag. Ene die elk jaar terug komt zonder mededogen. Ze krijgt een berichtje van haar beste vriendin Ella, die zegt haar te begrijpen en te willen steunen. Je vraagt je af wat dat geheim kan zijn. Wat later in het verhaal verneem je waarover het gaat. Het is verdeeld in hoofdstukken en er staat telkens een datum bij. Zo geraak je niet in de war. Er zijn heel wat flashbacks. Hoofdstuk 2 brengt je bij een man die je nog niet kent, maar die heel belangrijk zal worden. Leon, de vriend van Olivia, weet niets af van wat er in haar verleden gebeurd is. Ze heeft het hem nog niet kunnen vertellen. Alleen Ella weet ervan. Haar trouwe vriendin. Doordat Olivia haar verleden maar niet kan loslaten, komt ze in contact met Nina, een psychologe. En via Nina zal ze iemand terugzien van lang geleden... Het verhaal gaat vlot vooruit en je leeft erg mee met wat Olivia meemaakt. Ik vind haar een hele sympathieke persoon die helaas een heel erg iets heeft meegemaakt. Eigenlijk het ergste dat je als moeder kan meemaken. Verder wil ik niet gaan want anders spoil ik het verhaal voor jou. De personages worden heel goed beschreven en handelen soms heel verrassend. Tussendoor merk je ook dat er een korte mailwisseling is tussen personen die je nog niet kent. In het begin vond ik het wat verwarrend, maar naderhand snapte ik over wie het ging. Doorheen het verhaal lees je hoe Olivia door haar moeder Rosalie behandeld werd en wat er gebeurd is. Het verhaal ontpopt zich als het ware als een vlinder voor je ogen. Je gaat samen op zoek met Olivia en Nathan (Jo). Het is mooi om te zien hoe de twee geliefden van vroeger mekaar terugvinden en tegenover mekaar reageren. De personages komen heel waarachtig over. Je kan je goed inleven. Er gebeurt heel wat : geheimen komen stilaan aan het licht. En telkens sta ik verbaasd. Dat is het interessante aan dit schrijversduo : ze doen je telkens weer opkijken en je wil maar één ding en dat is verderlezen. Je ziet ook het gevecht dat verschillende personen voeren om een geheim toch maar te kunnen bewaren. Ik vroeg mij telkens af : hoe lang gaat ze nog kunnen zwijgen? Jij als lezer weet op een bepaald punt meer dan de personages. Ik had telkens zin om te zeggen : komaan, zeg het... Tot op het laatst blijft het geheim aanwezig. Maar het is een feelgoodverhaal en zo verloopt het ook naar het einde toe. De epiloog is verrassend en verfrissend. De persoon om wie het geheim draait, komt aan het woord. Je leest hoe het haar nu is vergaan.
Enkele mooie quotes :
p. : 66 : Dagen als deze zou ze willen vasthouden en in een flesje gieten. Zodat ze er af en toe even van kan drinken.
p. 71 : Elke nieuwe cliënt is als een ongelezen boek. Met mooie en minder mooie hoofdstukken. Sommige passages zijn zo rauw dat ze ze uit het boek willen scheuren om de pijn weg te nemen.
p. 273 : Iedereen heeft recht op de waarheid. Zodra je begrijpt dat iemand een grove leugen heeft verteld, trek je alles in twijfel.
Mijn volledige recensie kun je vinden op http://www.booksandwords.be/blauw/