Gaat me nog lang bijblijven

Als Eden wordt verkracht door de beste vriend van haar broer, wordt alles anders. Want hoe vertel je iets waar amper woorden voor zijn? Hoe maak je mensen duidelijk dat het beeld dat ze van iemand hebben niet klopt? Het lukt Eden niet om te praten, dus begraaft ze de waarheid - en haar vroegere ik. Maar terwijl haar wereld instort, blijkt dat er maar één persoon is die Eden kan redden... En dat is Eden zelf.

'The way I used to be' heeft me meermaals tot tranen beroerd. Al van bij het begin wordt het duidelijk dat Amber Smith moeiteloos haar lezers weet te raken. Harde scènes en realistische woorden: je kan niet anders dan Edens verdriet en pijn voelen. En dat draag je de rest van het verhaal mee.

Smiths verhaal was dan ook meeslepend en las ontzettend vlot. Eenmaal ik begon te lezen, kon ik niet meer stoppen. Edens gevoelens gaan vaak alle kanten uit en de manier waarop ze als personage evolueert zorgt soms voor weerstand tijdens het lezen. Als lezer zou je haar zo graag willen vertellen dat het ook anders kan...

Edens verhaal gaat me ongetwijfeld nog lang bijblijven en ik ben heel benieuwd naar het vervolg. Smith heeft in 'The way I used to be' naar een betekenisvol einde toegewerkt en ik ben benieuwd hoe ze dit verhaal verder laat evolueren. Eén ding is zeker: Eden zal nooit meer hetzelfde zijn, maar ze heeft al een hele weg afgelegd. En als lezer ben ik trots op haar.

Ik mocht dit boek lezen in ruil voor mijn eerlijke mening.