Zij was het

Annabel, Ester, Tanya en Chloë waren vroeger beste vriendinnen. Nu ontvangen ze alle vier een uitnodiging van Poppy, het meisje dat nergens bij hoorde op school. Ze vraagt of ze haar bruidsmeisjes willen zijn en ze zijn welkom op haar vrijgezellenfeest op een privé eiland. Niemand van de vier kan deze gratis vakantie afslaan, ookal hebben ze al jaren niks meer van Poppy gehoord. Al snel blijkt het leuke reisje te veranderen in een nachtmerrie als er vele duistere geheimen aan het licht komen.

Het verhaal start met een spannende proloog, waar je meer over wilt weten. Maar na deze proloog gaan we een paar dagen terug in de tijd en lezen we over hoe de vakantie startte. Vanaf het begin komt er al een klein beetje mysterie voor, want waarom zou iemand die je jaren niet hebt gezien, je uitnodigen. Maar verder lijkt alles wel goed.

Hoe verder je komt in het verhaal, hoe verdachter de omstandigheden lijken te worden en hoe duisterder het wordt. Dan wordt het ook steeds moeilijker om te stoppen met lezen want je wilt wel weten wat er verder nog gaat gebeuren en wat er tot de omstandigheden in de proloog gaan leiden.

Tijdens het lezen wordt het perspectief regelmatig afgewisseld. Hoewel er aan het begin van elk hoofdstuk staat vanuit wie het geschreven is, had ik toch moeite de vier personages uit elkaar te houden. Ze hebben ieder een achtergrond, maar hun karakter kwam niet hard tot uiting tijdens het verhaal. Daarom was het moeilijk de personages uit elkaar te halen als hun namen niet specifiek benoemd werden.

Tussendoor komen er af en toe dagboekfragmenten van Poppy voor, van tijdens hun periode samen op school. Deze vond ik heel interessant om te lezen want zo kom je langzaamaan erachter wat er in deze jaren gebeurd is en zo leer je haar ook wat beter kennen.

Hoewel het boek genoeg spanning bevatte, was het einde voor mij toch wat voorspelbaar. Maar toch heb ik ervan genoten om dit boek te lezen. Het was een spannend, niet ingewikkeld verhaal met een duistere sfeer.