De schat van Amalfi

In 1821 beschermen Mari en andere vrouwen het dorp Positano. Ze doen dit door gebruik te maken van een soort ritueel waardoor ze de zee kunnen beïnvloeden. Wanneer anderen dit ontdekken is hun leven in gevaar.
In het heden gaat scheepsarcheoloog Haven naar Positano om er oude scheepswrakken te onderzoeken. Alleen heeft ze nog een bijkomend doel, een lading edelstenen vinden die zich ergens tussen de wrakken bevindt. Deze zoektocht gaat alleen anders dan verwacht.

Het verhaal speelt zich af in twee tijdlijnen die op het eerste zicht niks met elkaar te maken hebben. Hoe verder je komt in het boek, hoe meer de verhalen zich met elkaar verweven tot een mooi geheel. Ook zijn beide even interessant om te lezen en deze afwisseling zorgt ervoor dat het boek nooit eentonig wordt waardoor het vlot te lezen blijft.

De schrijfstijl van de auteur blijf ik wel speciaal vinden. Het boek leest vlot en alles is meteen duidelijk, maar er is een afwisseling in schrijfwijze. De delen in het verleden worden vanuit een derde persoon beschreven en de delen in het heden vanuit de ik vorm. Door dit verschil had ik in het begin wat moeite om te lezen omdat het voor mij vreemd aanvoelde dat dit wisselde. Gelukkig raakte ik er wel aan gewend en las het boek daarna vlotter.

Verder bevat dit boek een mooie verhaallijn en interessante, realistische personages. Je leeft mee met iedereen en voelt in tussentijd de spanning van het verhaal. 

Dit is het tweede boek dat ik van deze auteur heb gelezen en ik moet toegeven dat ik haar boeken echt goed vind. Als ze nog boeken schrijft weet ik zeker dat ik ze ook zal lezen.