Lezersrecensie
Kippenvel gegarandeerd
Nachtmerries verzekerd dankzij 'De regel van drie', een originele thriller die je de stuipen op het lijf jaagt!
Korte inhoud
Ila geloofde eerst niet in de regel van drie. Haar vriend Nate had haar het gerucht over Amy verteld, een studente die een leven vol ongeluk had gekend. Amy’s zus was omgekomen bij een ongeval en haar ouders hadden zelfmoord gepleegd. Daarna raakte Amy geobsedeerd door het getal drie. Ze was ervan overtuigd dat zij ook zou sterven, want drie tragedies volgen elkaar altijd op. Amy kreeg gelijk: drie jaar later was ze er niet meer. Hoewel Ila’s vriend het verhaal niet serieus neemt, doet zij dat wel. De regel van drie heeft het op haar voorzien, maar ze doet er alles aan om haar lot te ontlopen…
(trigger warning: zelfmoord, zelfbeschadiging)
Oordeel
‘De regel van drie’ start met een geheimzinnige, griezelige brief gericht aan de lezer. De tekst doet je geloven dat ook jij een leven vol ongeluk zal kennen. Door die boodschap voel je je meteen erg betrokken bij het verhaal, een gevoel dat steeds sterker wordt naarmate je verder leest. Amy’s verhaal is het eerste deel dat we lezen. Zij spreekt je best vaak aan, waardoor je je goed kan inleven in haar verhaal. Ook het ik-perspectief versterkt het inlevingsvermogen.
Amy’s deel is ronduit griezelig, ruw: je krijgt gegarandeerd de kriebels en mogelijk ook nachtmerries. Ze praat heel open over haar zelfmoordneigingen. Ripley schetst een helder beeld van hoe de regel van drie Amy langzaam maar zeker vanbinnen kapotmaakt. Amy kan filosofisch zijn, heeft het over paradoxen en denkt na over een mogelijke vloek die op haar rust. Ondanks alle interessante info die we krijgen, zakt het verhaal hier wat in elkaar. De spanning verdwijnt soms wat naar de achtergrond, omdat Ripley hier vooral de lezer een akelig gevoel wil bezorgen.
Ripley slaagt er zeker en vast in om ons bang te maken. Je denkt helemaal zoals Amy en vreest dat de regel van drie jou ook zal kraken. Gek genoeg sluit Amy’s deel af op een moment dat het meisje even gelukkig is. Een mooie cliffhanger waarvan de betekenis later nog duidelijk wordt. Daarna lezen we Ila’s verhaal. Zij heeft moeite om Amy’s verhaal te geloven, maar gaat toch op onderzoek uit. Ripley geeft ons in dit deel wat extra puzzelstukjes: we merken net als Ila dat Amy niet zo krankzinnig is als sommigen beweren. Ila ontdekt stap voor stap dat ze meer met Amy gemeen heeft dan ze ooit had kunnen denken. Ook hier maakt Ripley je weer goed bang. Ondanks de zware thema’s vlieg je dankzij de vlotte schrijfstijl zo door Ila’s deel heen. Haar verhaal kabbelt niet, maar is gewoon netjes en gedetailleerd genoeg verteld. De spanningsopbouw zit hier weer helemaal goed, je wilt constant verder lezen.
Ripley maakt na Ila’s verhaal nog een paar interessante keuzes, die je zelf moeten ontdekken. Steeds meer raken alle details en verhaallijnen met elkaar verweven. ‘De regel van drie’ wordt daardoor een enorm knap boek, het verhaal zit heel ingenieus in elkaar. Het einde is een ware puzzel die al je aandacht vraagt, je wordt echt omvergeblazen. Het boek eindigt met een ‘handgeschreven’ brief, net zoals in het begin. Ripley rondt het originele verhaal mooi af en bereikt een angstaanjagend doel: het getal drie zal voor de lezer vanaf nu nooit meer hetzelfde zijn. Wees altijd op je hoede, want jij bent de volgende.
Conclusie
4 sterren
‘De regel van drie’ is dikke aanrader voor thrillerfans. Het verhaal is echt origineel. Je moet even door het eerste deel heen bijten, maar daarna laat het boek je niet meer los.
Korte inhoud
Ila geloofde eerst niet in de regel van drie. Haar vriend Nate had haar het gerucht over Amy verteld, een studente die een leven vol ongeluk had gekend. Amy’s zus was omgekomen bij een ongeval en haar ouders hadden zelfmoord gepleegd. Daarna raakte Amy geobsedeerd door het getal drie. Ze was ervan overtuigd dat zij ook zou sterven, want drie tragedies volgen elkaar altijd op. Amy kreeg gelijk: drie jaar later was ze er niet meer. Hoewel Ila’s vriend het verhaal niet serieus neemt, doet zij dat wel. De regel van drie heeft het op haar voorzien, maar ze doet er alles aan om haar lot te ontlopen…
(trigger warning: zelfmoord, zelfbeschadiging)
Oordeel
‘De regel van drie’ start met een geheimzinnige, griezelige brief gericht aan de lezer. De tekst doet je geloven dat ook jij een leven vol ongeluk zal kennen. Door die boodschap voel je je meteen erg betrokken bij het verhaal, een gevoel dat steeds sterker wordt naarmate je verder leest. Amy’s verhaal is het eerste deel dat we lezen. Zij spreekt je best vaak aan, waardoor je je goed kan inleven in haar verhaal. Ook het ik-perspectief versterkt het inlevingsvermogen.
Amy’s deel is ronduit griezelig, ruw: je krijgt gegarandeerd de kriebels en mogelijk ook nachtmerries. Ze praat heel open over haar zelfmoordneigingen. Ripley schetst een helder beeld van hoe de regel van drie Amy langzaam maar zeker vanbinnen kapotmaakt. Amy kan filosofisch zijn, heeft het over paradoxen en denkt na over een mogelijke vloek die op haar rust. Ondanks alle interessante info die we krijgen, zakt het verhaal hier wat in elkaar. De spanning verdwijnt soms wat naar de achtergrond, omdat Ripley hier vooral de lezer een akelig gevoel wil bezorgen.
Ripley slaagt er zeker en vast in om ons bang te maken. Je denkt helemaal zoals Amy en vreest dat de regel van drie jou ook zal kraken. Gek genoeg sluit Amy’s deel af op een moment dat het meisje even gelukkig is. Een mooie cliffhanger waarvan de betekenis later nog duidelijk wordt. Daarna lezen we Ila’s verhaal. Zij heeft moeite om Amy’s verhaal te geloven, maar gaat toch op onderzoek uit. Ripley geeft ons in dit deel wat extra puzzelstukjes: we merken net als Ila dat Amy niet zo krankzinnig is als sommigen beweren. Ila ontdekt stap voor stap dat ze meer met Amy gemeen heeft dan ze ooit had kunnen denken. Ook hier maakt Ripley je weer goed bang. Ondanks de zware thema’s vlieg je dankzij de vlotte schrijfstijl zo door Ila’s deel heen. Haar verhaal kabbelt niet, maar is gewoon netjes en gedetailleerd genoeg verteld. De spanningsopbouw zit hier weer helemaal goed, je wilt constant verder lezen.
Ripley maakt na Ila’s verhaal nog een paar interessante keuzes, die je zelf moeten ontdekken. Steeds meer raken alle details en verhaallijnen met elkaar verweven. ‘De regel van drie’ wordt daardoor een enorm knap boek, het verhaal zit heel ingenieus in elkaar. Het einde is een ware puzzel die al je aandacht vraagt, je wordt echt omvergeblazen. Het boek eindigt met een ‘handgeschreven’ brief, net zoals in het begin. Ripley rondt het originele verhaal mooi af en bereikt een angstaanjagend doel: het getal drie zal voor de lezer vanaf nu nooit meer hetzelfde zijn. Wees altijd op je hoede, want jij bent de volgende.
Conclusie
4 sterren
‘De regel van drie’ is dikke aanrader voor thrillerfans. Het verhaal is echt origineel. Je moet even door het eerste deel heen bijten, maar daarna laat het boek je niet meer los.
1
Reageer op deze recensie
