Opnieuw een knappe Kovach

Sprongetjes maken in series? Dat doe ik wel vaker... Ik ben dan altijd blij dat de auteur ervoor gezorgd heeft dat dit geen enkel probleem is. Onlangs las ik het derde deel in de reeks over Gina Harte, nu het negende en ik heb er echt van genoten!

Korte inhoud
Leah, Jordan, Naomi, Oscar en Elsa gaan een nacht kamperen in het bos. Ver weg van nieuwsgierige ogen bouwen ze een feestje tussen de bomen. De volgende morgen zijn maar met vier over. Naomi vindt haar beste vriendin Leah dood in de bosjes. Als inspecteur Gina Harte en haar team ter plaatse komen, kan Naomi amper beschrijven wat er die nacht gebeurd is. Dansen, bier drinken, marshmallows roosteren… is dat het echte verhaal of verbergen de tieners iets? Oscar, die een eerdere kampeertrip organiseerde, gedraagt zich voorbeeldig of is dat maar schijn?

Oordeel
‘Toen waren er vier’ is alweer het negende deel in de serie over de vastberaden inspecteur Gina Harte. Het gaat hier over een nieuwe zaak die losstaat van de andere boeken: Leah is vermoord en haar vrienden doen geheimzinnig. Al is er een verhaallijn die wel doorloopt in de reeks: het privéleven van Harte. Je leest misschien best alle boeken op volgorde om alles nog beter te begrijpen, maar Kovach zorgt er hier in ieder geval voor dat je genoeg details krijgt om mee te zijn met Gina’s leven. Wil je nog meer weten over de band tussen Gina en haar collega’s, dan lees je best de hele reeks.

Het verhaal start met een proloog die meteen allerlei vragen bij je oproept. Je weet nog niet wie de twee meiden zijn, maar begrijpt wel al dat ze vriendinnen zullen worden. In het eerste hoofdstuk wordt de misdaad geïntroduceerd. Samen met Naomi ontdekken we het lichaam van Leah. Daarna begint het onderzoek van Gina Harte en co. Kovach heeft hier gekozen voor meerdere vertelperspectieven en creëert daardoor een stevige spanningsboog. Ze slaagt erin de spanning voortdurend op peil te houden en je nieuwsgierigheid te blijven aanwakkeren in de korte, vlot geschreven hoofdstukken.

Naast het perspectief van Gina Harte waar we nauwkeurig het politieonderzoek kunnen volgen, leren we ook Sandra Meegan kennen. Hier gebruikt Kovach het ik-perspectief, waardoor we meteen veel sympathie voelen voor de vrouw die aan een rolstoel gekluisterd zit en compleet afhankelijk is van haar gewelddadige man Frank. Kovach raakt hierdoor twee heikele onderwerpen aan in onze maatschappij: hulpbehoevend zijn en mishandeld worden. Ze geeft ons stof tot nadenken: we krijgen meer begrip voor personen met een beperking en beseffen wat de impact kan zijn van mishandeling. Het gaat hier ook over voyeurisme, helaas vandaag ook een actueel onderwerp. Hoe het voelt om samen te leven met een voyeurist, kan Sandra ons vertellen. Al wordt het door de ik-vorm hier wat moeilijker en stroever om terug te schakelen naar Gina’s verhaallijn. Door de ingenieuze afwisselingen van perspectieven kunnen we het stroeve gevoel Kovach wel vergeven.

Verder krijgen we ook nog een inkijkje in het hoofd van Caro, een van de tieners die niet inging op de uitnodiging voor het fatale feestje. Door haar hoofstukken begrijpen we de onderlinge relaties tussen de tieners en leren we hen nog beter kennen. Ze weten inderdaad meer dan ze de politie vertellen, waardoor wij als lezer in een zekere machtspositie terechtkomen tegenover Harte en haar team. Kovach geeft ons zo het gevoel dat wij als lezer belangrijk zijn en mee mogen puzzelen in deze zaak. Het einde is verrassend, wordt mooi afgerond en in de epiloog is er een mooie referentie naar het begin. Opnieuw een netjes afgesloten verhaal, we zijn klaar voor het volgende avontuur van Gina Harte.

Conclusie
4,5 sterren
Met ‘Toen waren er vier’ bewijst Carla Kovach opnieuw dat ze haar plekje verdient tussen andere grote namen als M.J. Arldige en Robert Bryndza. In dit boek word je meezogen in een spannende, nauwkeurig uitgewerkte zaak die zeker even na blijft zinderen.