Lezersrecensie
Olde Heuvelt maakt je écht bang
'November' was het eerste boek dat ik las van Thomas Olde Heuvelt en het stelde me zeker niet teleur.
Korte inhoud
In Lock Haven, Washington, bevindt zich de gelukkigste straat van de Verenigde Staten. In Bird Street woont iedereen in kasten van huizen. Alle bewoners zijn oprecht gelukkig. Hun carrières zijn succesvol, ze zijn gezond. Ook hun getalenteerde kinderen zijn perfect. Eigenlijk gaat alles iets té goed in Bird Street. In november wordt alles anders. Dan is het tijd voor de Donkerder Dagen. Luana en Ralph weten het, net als hun kinderen Kaila en Django. Elk jaar in november verdwijnt hun geluk als sneeuw voor de zon. Pijntjes, financiële katers, ziekte, depressie: het overkomt hen allemaal. Meestal wordt het niet te erg, maar de Donkerder dagen kunnen ze maar beter ieder jaar ondergaan. Na een week of vier is de ellende voorbij en keert het hun geluk terug. Alleen moet ze daarvoor een hoge prijs betalen, want in het bos achter hun huizen moet iemand sterven. Hoeveel is een mensenleven waard?
Oordeel
Dit is een boek dat je echt een kans moet geven. Het kost je wat tijd om aan het verhaal te wennen, maar plots laat het je niet meer los. ‘November’ begint met een overzicht van de bewoners van Bird Street. Dat is heel handig, want er komen toch veel namen op je af en het is niet altijd gemakkelijk om iedereen uit elkaar te houden. Op zich valt het aantal personages wel mee, maar omdat het om een paar gezinnen gaat, heb je dat overzicht nodig om te weten wie bij wie hoort. Naarmate je verder leest, raak je iedereen gewoon en leest het boek ook iets vlotter.
Olde Heuvelt heeft ‘November’ heel nauwkeurig opgebouwd. Het verhaal wordt vanuit verteld vanuit vier perspectieven. Zo krijgen we een inkijk in de gedachten van Ralph, Luana, Django en Kaila. Dat is een prima keuze, omdat zij zowat het kerngezin van Bird Street zijn. Boven elk hoofdstuk staat de naam van één van de vier gezinsleden. Daaronder staan een paar kernwoorden die de voorbode zijn van de komende gebeurtenissen. Zo wordt je nieuwsgierigheid getriggerd. Ook de datum staat erbij vermeld. Opnieuw een handige leidraad tussen de vele indrukken die we als lezer krijgen.
De spanning is hier vooral onderhuids aanwezig. In het begin is het niet meteen duidelijk waarover het gaat. Je hebt eigenlijk niet onmiddellijk door dat het verhaal zo gruwelijk zal zijn. Er zijn wel een aantal thema’s die al snel de toon van het verhaal bepalen. Suïcide is een onderwerp dat niet uit de weg wordt gegaan. Het boek gaat voor een groot deel over de dood en dat is best heftig. Ralph, Luana, Django en Kaila gaan elk op hun eigen manier om met de Donkerder Dagen. Je voelt dat hun leventje niet zo perfect is als het lijkt en Olde Heuvelt slaagt je erin je nieuwsgierig te houden tot het einde.
Ten slotte is zijn schrijfstijl ontzettend bijzonder. Hij schrijft filmisch en gedetailleerd, waardoor je zo in het verhaal meegezogen wordt. Verwijzingen naar films als Death Note en klassieke muziek verwerkt hij ingenieus in het verhaal, iets waarvoor we alleen maar bewondering kunnen hebben. Olde Heuvelt werkt zijn boek nauwkeurig af, ook zijn nawoord raakt je. Hij verwijst naar de colofon voor moest je het moeilijk hebben door de zware onderwerpen die in het boek aan bod komen. Daardoor voel je dat Olde Heuvelt veel respect voor zijn lezers heeft.
Conclusie
4,5 sterren
In dit boek krijg je wat je beloofd wordt: als je leest, zit je constant op het puntje van je stoel en ben je écht bang. Thomas Olde Heuvelt blaast je omver met zijn prachtige schrijfstijl.
Korte inhoud
In Lock Haven, Washington, bevindt zich de gelukkigste straat van de Verenigde Staten. In Bird Street woont iedereen in kasten van huizen. Alle bewoners zijn oprecht gelukkig. Hun carrières zijn succesvol, ze zijn gezond. Ook hun getalenteerde kinderen zijn perfect. Eigenlijk gaat alles iets té goed in Bird Street. In november wordt alles anders. Dan is het tijd voor de Donkerder Dagen. Luana en Ralph weten het, net als hun kinderen Kaila en Django. Elk jaar in november verdwijnt hun geluk als sneeuw voor de zon. Pijntjes, financiële katers, ziekte, depressie: het overkomt hen allemaal. Meestal wordt het niet te erg, maar de Donkerder dagen kunnen ze maar beter ieder jaar ondergaan. Na een week of vier is de ellende voorbij en keert het hun geluk terug. Alleen moet ze daarvoor een hoge prijs betalen, want in het bos achter hun huizen moet iemand sterven. Hoeveel is een mensenleven waard?
Oordeel
Dit is een boek dat je echt een kans moet geven. Het kost je wat tijd om aan het verhaal te wennen, maar plots laat het je niet meer los. ‘November’ begint met een overzicht van de bewoners van Bird Street. Dat is heel handig, want er komen toch veel namen op je af en het is niet altijd gemakkelijk om iedereen uit elkaar te houden. Op zich valt het aantal personages wel mee, maar omdat het om een paar gezinnen gaat, heb je dat overzicht nodig om te weten wie bij wie hoort. Naarmate je verder leest, raak je iedereen gewoon en leest het boek ook iets vlotter.
Olde Heuvelt heeft ‘November’ heel nauwkeurig opgebouwd. Het verhaal wordt vanuit verteld vanuit vier perspectieven. Zo krijgen we een inkijk in de gedachten van Ralph, Luana, Django en Kaila. Dat is een prima keuze, omdat zij zowat het kerngezin van Bird Street zijn. Boven elk hoofdstuk staat de naam van één van de vier gezinsleden. Daaronder staan een paar kernwoorden die de voorbode zijn van de komende gebeurtenissen. Zo wordt je nieuwsgierigheid getriggerd. Ook de datum staat erbij vermeld. Opnieuw een handige leidraad tussen de vele indrukken die we als lezer krijgen.
De spanning is hier vooral onderhuids aanwezig. In het begin is het niet meteen duidelijk waarover het gaat. Je hebt eigenlijk niet onmiddellijk door dat het verhaal zo gruwelijk zal zijn. Er zijn wel een aantal thema’s die al snel de toon van het verhaal bepalen. Suïcide is een onderwerp dat niet uit de weg wordt gegaan. Het boek gaat voor een groot deel over de dood en dat is best heftig. Ralph, Luana, Django en Kaila gaan elk op hun eigen manier om met de Donkerder Dagen. Je voelt dat hun leventje niet zo perfect is als het lijkt en Olde Heuvelt slaagt je erin je nieuwsgierig te houden tot het einde.
Ten slotte is zijn schrijfstijl ontzettend bijzonder. Hij schrijft filmisch en gedetailleerd, waardoor je zo in het verhaal meegezogen wordt. Verwijzingen naar films als Death Note en klassieke muziek verwerkt hij ingenieus in het verhaal, iets waarvoor we alleen maar bewondering kunnen hebben. Olde Heuvelt werkt zijn boek nauwkeurig af, ook zijn nawoord raakt je. Hij verwijst naar de colofon voor moest je het moeilijk hebben door de zware onderwerpen die in het boek aan bod komen. Daardoor voel je dat Olde Heuvelt veel respect voor zijn lezers heeft.
Conclusie
4,5 sterren
In dit boek krijg je wat je beloofd wordt: als je leest, zit je constant op het puntje van je stoel en ben je écht bang. Thomas Olde Heuvelt blaast je omver met zijn prachtige schrijfstijl.
1
Reageer op deze recensie
