Recensie: De wolk – Siel Verhanneman & Ines Thora

De wolk is een poëtisch prentenboek van dichter Siel Verhanneman en illustrator Ines Thora. Het is zo’n boek dat je niet gewoon leest, maar waar je langzaam in binnenwandelt. Het verhaal beweegt zich tussen werkelijkheid en verbeelding, en precies in die tussenzone raakt het je het diepst.

Boven de sofa hangt een wolk. Geen echte, maar een kunstwerk. Er vallen geen regendruppels of sneeuwvlokken uit, wel draadjes in warme tinten rood, roze, oranje en een vleugje grijs.

Soms reizen Sofia en haar mama ernaartoe. Wanneer mama haar grote zus mist, mag ze daar heel hard en heel lang huilen — veel langer dan in de echte wereld. En wanneer Sofia boos is zonder precies te weten waarom, vindt ze er dezelfde zachtheid. In de wolk is alles stiller, trager, mooier. Als Amira op bezoek komt, lijkt ze er niets van te begrijpen, denkt Sofia. Maar misschien toch wel…

Siel Verhanneman staat bekend om haar tedere taal over rouw en kwetsbaarheid, en dat voel je in elke zin.

De wolk is geen meteorologisch verschijnsel, maar een veilige plek boven de sofa, een kunstwerk waaruit warme draden vallen. Het is een metafoor voor een ruimte waar emoties vrij mogen bestaan, zonder oordeel. Daardoor is het boek niet alleen prachtig, maar ook waardevol om met kinderen te praten over gevoelens die moeilijk te verwoorden zijn.

De illustraties van Ines Thora zijn zacht, kunstzinnig en doordrenkt van poëzie. Ze versterken de sfeer van rust en vertraging die het verhaal oproept. De beelden lijken bijna te ademen — alsof je zelf even in die wolk mag gaan zitten. De kleuren sluiten naadloos aan bij de emotionele schakeringen van het verhaal.

Hoewel het boek wordt aanbevolen vanaf vijf jaar, raakt het ook volwassenen. De thema’s — rouw, boosheid, verbinding — zijn universeel en worden op een toegankelijke maar gelaagde manier gebracht. Het is zo’n boek dat je als ouder misschien nog eens openslaat wanneer je kind al slaapt.

De Wolk is een bijzonder prentenboek: troostend zonder belerend te zijn, eerlijk over emoties in al hun intensiteit, en gedragen door een verbeeldingskracht die een brug slaat tussen ouder en kind. De taal is helder en poëtisch, de illustraties tillen het geheel naar een hoger niveau.

Het is een ontroerend en intrigerend boek dat nog lang blijft nazinderen. Een uitnodiging om te vertragen, te voelen en samen een veilige plek te creëren — in een wereld die soms te snel gaat. Een aanrader voor gezinnen, scholen, iedereen die met kinderen werkt, én voor volwassenen die schoonheid vinden in eenvoud.