Innemend, ontroerend...

Kitty komt na een aantal jaren terug in haar ouderlijk huis wonen. Ze kan de zelfmoord van haar zusje moeilijk verwerken en probeert dit thuis op haar eigen manier te doen. Daar krijgt ze op een dag een uitnodiging voor een verjaardagsfeestje van een vriend waar ze vroeger verliefd op was. Dan begint voor haar alles een beetje te kenteren.
Het boek beschrijft de gemoedsgesteldheid van Kitty, de hoofdfiguur, hoe ze haar verleden verwerkt en voornamelijk de dood van haar zusje waar ze een groot schuldgevoel aan overhoudt. Er zijn verschillende gebeurtenissen in haar leven die een aantal gevoelens bij haar oproepen waar ze een antwoord op probeert te vinden en probeert te verwerken.
De verschillende hoofdstukken worden niet met nummers maar met titels weergegeven wat het persoonlijker maakt. Stilletjesaan wordt de spanning opgedreven naar de dood toe van Micky, het zusje van Kitty. Het hele boek gaat over de emoties daarrond, en rond vroegere gebeurtenissen in het leven van Kitty. Door omstandigheden begint ze die anders te zien, beter te begrijpen en reageert ze heftiger.
De schrijfstijl van de auteur geeft die gevoelens van Kitty goed weer. Hoe ze alleen leeft in haar ouderlijk huis en nadenkt over wat er is voorgevallen en het probeert te verwerken en zich alleen voelt en een beetje verloren soms: bvb ze leest een boek maar: ‘de woorden bereiken me niet’. Er zijn veel verhelderende en beschrijvende details, heel mooie beschrijvingen van personen, zaken, gebeurtenissen. Het boek is quasi luchtig geschreven met toch een donkere ondertoon.
De uitbreidingen van deze omschrijvingen in het boek passen heel goed bij de hoofdpersoon, Kitty. Ze komt zeker niet over als een loser maar eerder als een sterke persoon die niet gelooft in haar eigen sterkte. Ze laat zich doen maar komt op een bepaald moment toch op voor zichzelf. Kortom, de gevoelens die dit boek teweegbrengt, zijn echt, herkenbaar en ook herkenbaar beschreven. Er is liefde, twijfel, jaloersheid, wraak, vergeving, genegenheid…
De algemene sfeer wordt ook goed weergegeven in het boek, door het woordgebruik en de zinspelingen. Het woordgebruik van de auteur om gevoelens of waarnemingen op papier te zetten is subliem bvb: …de frisse geuren & kleuren uit de zomercollectie van moeder natuur… of…Misschien drogen pijnlijke gebeurtenissen vanzelf op wanneer je er maar lang genoeg geen aandacht aan besteedt. Of ze raken, omdat er geen herinneringen over de kwestie bijkomen, langzaam maar zeker bedolven onder herinneringen over dingen die daarna voorvallen. … of … zijn blik is een vlinder die van de stoel naar de kast, naar de vensterbank fladdert…(ipv hij keek de kamer rond bvb) .
Kortom: het boek is kort maar krachtig en zindert nog lang na.