Lezersrecensie
De laatste gelofte
4.5 sterren
Het normaal rustige dorp Gretna Green wordt bruut opgeschrikt wanneer er tijdens een bruiloft de bruid genadeloos wordt doodgeschoten, slechts enkele seconden na het ja-woord. Van de moordenaar ontbreekt ieder spoor. Ze was niet het eerste slachtoffer, en ook zeker niet het laatste. De moordenaar, De Ghillie genoemd, heeft inmiddels zeventien doden op zijn naam. Er is maar een duo dat deze moordenaar uit de tent kan lokken, en dus worden Poe en Tilly gevraagd om zich bij de zaak te voegen. Maar hoe stoppen ze deze sluipschutter, die nog geen fout heeft gemaakt?
Het is voor mij altijd een feest wanneer er een nieuw deel in de Poe en Tilly reeks wordt uitgebracht. De laatste gelofte is het zevende deel in deze reeks. Het verhaal draait weer om Poe en Tilly, het iconische duo dat ditmaal wel bij een heel bijzondere zaak wordt geroepen. Samen proberen ze, met hier en daar wat discussies, de moordenaar op te sporen. De relatie tussen Poe en Tilly is heel hecht, ze gaan voor elkaar door het vuur, maar zijn ook erg verschillend, waardoor ze elkaar niet altijd snappen. Met deze bijzondere vriendschap weet Craven een extra dimensie aan het boek toe te voegen.
Tijdens het lezen van het eerste hoofdstuk was ik kort in shock. Daar werd een onthulling blootgegeven waarvan ik hoopte dat hij nooit zou komen. Hoewel ik mijn twijfels had, zat er toch een stukje onzekerheid. Craven heeft er, mede hierdoor, voor gezorgd dat ik door het boek heen vloog.
Craven heeft een vlotte, beeldende schrijfstijl waardoor je de soms gruwelijke taferelen voor je ziet. De spanning weet hij op precies de goede momenten te verhogen, waardoor de aan het boek gekluisterd zit en je door blijft lezen. Daarnaast hou ik van de humor die in deze thrillers wordt gebruikt, wat maakt dat ik regelmatig ook nog hardop aan het lachen ben tijdens het lezen van deze, met momenten gruwelijke, thriller.
In principe is het boek als standalone te lezen, echter keert er een personage uit deel zes terug. Dit is dus iets om rekening mee te houden als je De genadestoel nog niet gelezen hebt en wel aan De laatste gelofte wil beginnen.
Craven heeft met De laatste gelofte wederom niet teleurgesteld. Ik kan niet wachten op de volgende delen die hopelijk nog uitkomen in deze serie!
Ik ontving dit boek via de uitgeverij. Dit beïnvloed mijn mening niet.
Het normaal rustige dorp Gretna Green wordt bruut opgeschrikt wanneer er tijdens een bruiloft de bruid genadeloos wordt doodgeschoten, slechts enkele seconden na het ja-woord. Van de moordenaar ontbreekt ieder spoor. Ze was niet het eerste slachtoffer, en ook zeker niet het laatste. De moordenaar, De Ghillie genoemd, heeft inmiddels zeventien doden op zijn naam. Er is maar een duo dat deze moordenaar uit de tent kan lokken, en dus worden Poe en Tilly gevraagd om zich bij de zaak te voegen. Maar hoe stoppen ze deze sluipschutter, die nog geen fout heeft gemaakt?
Het is voor mij altijd een feest wanneer er een nieuw deel in de Poe en Tilly reeks wordt uitgebracht. De laatste gelofte is het zevende deel in deze reeks. Het verhaal draait weer om Poe en Tilly, het iconische duo dat ditmaal wel bij een heel bijzondere zaak wordt geroepen. Samen proberen ze, met hier en daar wat discussies, de moordenaar op te sporen. De relatie tussen Poe en Tilly is heel hecht, ze gaan voor elkaar door het vuur, maar zijn ook erg verschillend, waardoor ze elkaar niet altijd snappen. Met deze bijzondere vriendschap weet Craven een extra dimensie aan het boek toe te voegen.
Tijdens het lezen van het eerste hoofdstuk was ik kort in shock. Daar werd een onthulling blootgegeven waarvan ik hoopte dat hij nooit zou komen. Hoewel ik mijn twijfels had, zat er toch een stukje onzekerheid. Craven heeft er, mede hierdoor, voor gezorgd dat ik door het boek heen vloog.
Craven heeft een vlotte, beeldende schrijfstijl waardoor je de soms gruwelijke taferelen voor je ziet. De spanning weet hij op precies de goede momenten te verhogen, waardoor de aan het boek gekluisterd zit en je door blijft lezen. Daarnaast hou ik van de humor die in deze thrillers wordt gebruikt, wat maakt dat ik regelmatig ook nog hardop aan het lachen ben tijdens het lezen van deze, met momenten gruwelijke, thriller.
In principe is het boek als standalone te lezen, echter keert er een personage uit deel zes terug. Dit is dus iets om rekening mee te houden als je De genadestoel nog niet gelezen hebt en wel aan De laatste gelofte wil beginnen.
Craven heeft met De laatste gelofte wederom niet teleurgesteld. Ik kan niet wachten op de volgende delen die hopelijk nog uitkomen in deze serie!
Ik ontving dit boek via de uitgeverij. Dit beïnvloed mijn mening niet.
1
Reageer op deze recensie
