Een intense, barre zoektocht naar roots & goede verhalen

Dit boek behelst een intense, barre zoektocht naar goede verhalen, roots en uiteindelijk naar jezelf.

Emilia zet alles op alles om zichzelf te bewijzen, maar de onrust keert terug. Totdat ze, met Eric, verslag mag doen van een dreigende burgeroorlog in Chili. Ze grijpt deze kans en ontmoet daar haar biologische vader. Terwijl Eric en zij de liefde ontdekken, escaleert de oorlog en komt Emilia in gevaar.

De invalshoeken van dit boek zijn interessant. Enerzijds is er de invalshoek van een journalist ten tijde van oorlog en anderzijds die van een dochter op zoek naar haar roots. De combinatie leidt tot een gelaagd verhaal waarin Emilia’s en Chili’s geschiedenis met elkaar worden verbonden. Tegelijkertijd kom ik erachter hoe weinig ik eigenlijk over Chili weet..

Het boek heeft een vrij lange aanloop en schetst een beeld van Emilia als dochter en schrijfster. Het eerste deel (van de vier) vond ik dan ook matig. Vanaf het tweede deel, toen Emilia in Chili aankwam, had de auteur me te pakken en wilde ik niet stoppen met lezen over Emilia’s reis om uit haar eigen schaduw te stappen. Emilia’s dapperheid en doorzettingsvermogen vind ik bewonderenswaardig en maken haar een sterk personage.

Dit verhaal gaat over de verschillen tussen het moeder- en vaderland, man en vrouw, een biologische vader en stiefvader, chaos en rust, leven en dood. Deze verschillen zetten het verhaal kracht bij en maken het boek indrukwekkend.

“We hebben allemaal een privétuin waar we geheimen bewaren, berouw, wrok waarover we ons schamen, en ook herinneringen die zo kostbaar zijn dat we ze heel willen houden, omdat die uiteenvallen als brood in de soep wanneer je ze deelt. Ik heb nooit geprobeerd door te dringen in de tuin van iemand anders, want de mijne houd ik strikt voor mezelf.”

*ik ontving het boek als recensie-exemplaar.