Overstijgt het gemiddelde boekenweekgeschenk

Een boek dat met gemak de kwaliteit van het gemiddelde boekenweekgeschenk overstijgt. De plot heeft geen duidelijke structuur, anders dan een voortkabbelen zoals de ontspoorde roadtrip zelf, maar tegelijk bouwt het op naar een sterkere band tussen de drie brussen. Ik ben altijd een voorstander van boeken waarin het thema genderidentiteit op een natuurlijke manier wordt aangeboord, en dat is hier zeker gelukt. Dit thema en de thema's zelfmoord en de onzekerheid jezelf een plaats te geven in de kosmos, zijn op een lichte en soms humoristische maar altijd serieuze manier in het verhaal verwerkt. De visioenen van de hoofdpersoon kon ik niet helemaal duiden (hallucineert ze soms of zijn het fantasieën?), maar dat stoorde me niet zo erg. Ik stoorde me ook niet zo aan de jongerentaal (zoals sommige andere lezers), wat wellicht komt doordat ik hiervoor een boek van Thomas Olde Heuvelt heb gelezen, waarin me dat wel stoorde.
In een novelle kan nooit heel diep worden ingegaan op de gedachtewereld en de groei van de personages, en ook hier is dat het geval. Tegelijkertijd is het verhaal en de plot niet geschikt voor een hele roman. Het prikkelt (mij in elk geval) om meer te lezen, in dit geval van Gerwin van der Werf.