Lezersrecensie
Indrukwekkend concept, saaie uitwerking
Ik las Denk morgen op het slagveld aan mij (in de Engelse vertaling) ter voorbereiding op mijn reis naar Madrid. Het verhaal speelt zich af in Madrid en de auteur, Javier Marías, is geboren in Madrid. Het meerendeel van de genoemde plaatsen (zoals Calle de Conde de la Cimera, de kruising bij Reina Victoria en Hospital de la Luz) ligt in of nabij de wijk Vallehermoso ten noorden van het centrum van Madrid.
Net als dit citaat op pagina 49: “I can tell the story and I can therefore explain the transition from life to death, which is a way of both prolonging that life and of accepting that death” (eigen vertaling: “Ik kan het verhaal vertellen en ik kan dus de overgang van leven naar dood uitleggen, wat een manier is om zowel dat leven te verlengen als de dood te accepteren.”), verlengt de lange monoloog van de hoofdpersoon, Victor, mijn leestijd. Dat neemt niet weg dat het citaat zelf mooi is, goed getimed en afgeleverd als een ode aan Marta.
Victor gaat maar door over de nacht die centraal staat in het hele verhaal. Hij beschrijft alle objecten in de kamer aan de hand van lange zinnen en veel slepende gedachten. Je vergeet bijna dat er iets ernstigs aan de hand is. Zijn gedachten veranderen in morbide analogieën als Marta de dood nadert en haar dode lichaam een rol gaat spelen in zijn fantasieën na haar dood.
De man houdt er duidelijk van om dingen te overdenken. Zozeer dat hij besluiteloos lijkt en bijna niet in staat is om actie te ondernemen. Verwacht niet dat hij je inspireert. Als je zijn voorbeeld volgt, voel je je net zo actieloos als de hoofdpersoon. Omdat ik op zoek was naar inspiratie voor mijn reis, was dit niet het juiste boek voor mij. Ik heb wel respect voor de vaardigheid van de auteur om mij de besluiteloosheid en het gebrek aan actie en inspiratie van het personage te laten voelen.
Ik vond het hele verhaal nogal saai vanwege de enorme hoeveelheid details. De auteur neemt tien pagina’s om gasten van een begrafenis te beschrijven. Daarentegen vond ik zijn gebruik van concepten in het verhaal wel erg interessant: hij noemde het woord ‘haunted’/’geplaagd’ en liet het concept nog pagina’s lang in verschillende vormen terugkomen.
De film op de televisie in de slaapkamer en de speelgoedvliegtuigen in de slaapkamer van de zoon doen ook denken aan het woord ‘haunted’. De titel van het boek wordt vaak geciteerd, verwijzend naar de Spaanse Burgeroorlog. “Tomorrow in the battle think on me, when I was mortal; and let fall thy lance.” (eigen vertaling: “Morgen in de strijd denk aan mij, toen ik sterfelijk was; en laat uw lans vallen.”)
Later in het boek trok de auteur ineens mijn aandacht door de Angelsaksische oorsprong van de woorden te bespreken. Hier kwam mijn passie voor de taalkunde naar voren. Maar toen bleef de hoofdpersoon doorgaan over het feit dat hij een dubbele co-fornicator werd omdat hij een bedpartner deelde met iemand anders. En hoe de vroegtijdige dood van Marta hem de mogelijkheid ontnam om een band te vormen. Ja, ik snapte het al na de eerste tien pagina’s dat je erover sprak.
We leren ook meer over de geschiedenis van de hoofdpersoon en als hij eindelijk wat licht werpt op wat hij heeft meegemaakt, wordt dit boek een verhaal. De overgang van het hoofdpersonage van ontspannen naar jaloers en uiteindelijk naar een gevoel van beknelling wordt goed beschreven.
Aan het einde van het boek was ik onder de indruk van de boodschap en het concept, maar verveeld vanwege de uitwerking. Als je van gedetailleerde beschrijvingen houdt en geniet van meanderende gedachten, dan vind je dit boek waarschijnlijk leuker dan ik.
Net als dit citaat op pagina 49: “I can tell the story and I can therefore explain the transition from life to death, which is a way of both prolonging that life and of accepting that death” (eigen vertaling: “Ik kan het verhaal vertellen en ik kan dus de overgang van leven naar dood uitleggen, wat een manier is om zowel dat leven te verlengen als de dood te accepteren.”), verlengt de lange monoloog van de hoofdpersoon, Victor, mijn leestijd. Dat neemt niet weg dat het citaat zelf mooi is, goed getimed en afgeleverd als een ode aan Marta.
Victor gaat maar door over de nacht die centraal staat in het hele verhaal. Hij beschrijft alle objecten in de kamer aan de hand van lange zinnen en veel slepende gedachten. Je vergeet bijna dat er iets ernstigs aan de hand is. Zijn gedachten veranderen in morbide analogieën als Marta de dood nadert en haar dode lichaam een rol gaat spelen in zijn fantasieën na haar dood.
De man houdt er duidelijk van om dingen te overdenken. Zozeer dat hij besluiteloos lijkt en bijna niet in staat is om actie te ondernemen. Verwacht niet dat hij je inspireert. Als je zijn voorbeeld volgt, voel je je net zo actieloos als de hoofdpersoon. Omdat ik op zoek was naar inspiratie voor mijn reis, was dit niet het juiste boek voor mij. Ik heb wel respect voor de vaardigheid van de auteur om mij de besluiteloosheid en het gebrek aan actie en inspiratie van het personage te laten voelen.
Ik vond het hele verhaal nogal saai vanwege de enorme hoeveelheid details. De auteur neemt tien pagina’s om gasten van een begrafenis te beschrijven. Daarentegen vond ik zijn gebruik van concepten in het verhaal wel erg interessant: hij noemde het woord ‘haunted’/’geplaagd’ en liet het concept nog pagina’s lang in verschillende vormen terugkomen.
De film op de televisie in de slaapkamer en de speelgoedvliegtuigen in de slaapkamer van de zoon doen ook denken aan het woord ‘haunted’. De titel van het boek wordt vaak geciteerd, verwijzend naar de Spaanse Burgeroorlog. “Tomorrow in the battle think on me, when I was mortal; and let fall thy lance.” (eigen vertaling: “Morgen in de strijd denk aan mij, toen ik sterfelijk was; en laat uw lans vallen.”)
Later in het boek trok de auteur ineens mijn aandacht door de Angelsaksische oorsprong van de woorden te bespreken. Hier kwam mijn passie voor de taalkunde naar voren. Maar toen bleef de hoofdpersoon doorgaan over het feit dat hij een dubbele co-fornicator werd omdat hij een bedpartner deelde met iemand anders. En hoe de vroegtijdige dood van Marta hem de mogelijkheid ontnam om een band te vormen. Ja, ik snapte het al na de eerste tien pagina’s dat je erover sprak.
We leren ook meer over de geschiedenis van de hoofdpersoon en als hij eindelijk wat licht werpt op wat hij heeft meegemaakt, wordt dit boek een verhaal. De overgang van het hoofdpersonage van ontspannen naar jaloers en uiteindelijk naar een gevoel van beknelling wordt goed beschreven.
Aan het einde van het boek was ik onder de indruk van de boodschap en het concept, maar verveeld vanwege de uitwerking. Als je van gedetailleerde beschrijvingen houdt en geniet van meanderende gedachten, dan vind je dit boek waarschijnlijk leuker dan ik.
1
Reageer op deze recensie
