Lezersrecensie
Geluk en waanzin
Wat heb jij ervoor over om goed te zijn?
November heeft een leuke uitgangssituatie die mij meteen aanspreekt na het lezen van de flaptekst. De setting van het verhaal is slim gekozen met het oog op vertaling voor internationaal publiek.
Waanzin
Het openingshoofdstuk pakt meteen en het verlichte pad waarover de buurtbewonders lopen spreekt tot de verbeelding. Halloween moet nog komen, maar het magische gevoel rondom het feest is er al wel. Fantasieën gaan een eigen leven leiden en zitten je achterna als je in bezeten staat verkeert. De subtitels van hoofdstukken hinten op het onheil dat te wachten staat, hoewel dit gelijk het verloop van het verhaal in het begin interessanter is om over te speculeren dan later in het boek.
De hoofdpersonen van dit boek zijn “echte” mensen met ieder hun eigen zwakke plekken en morele dilemma’s. De bewoners van Bird Street veranderen ook echt naarmate de dagen verstrijken en beginnen anders te reageren op situaties. De gesprekken worden steeds giftiger. Je bent benieuwd of je waanzinnige (in slechte zin) vertellers krijgt.
De wereld op slot
“Mensen zijn kannibalen die het ondanks de overvloed niet kunnen weerstaan aan zichzelf te beginnen.”
Net als in zijn eerdere boeken laat Thomas Olde Heuvelt de huidige problematiek in de wereld op meerdere plaatsen in het verhaal terugkomen. De plaatsnaam Lock Haven en de gesprekken over de jodenvervolging suggereren bij mij een parallel met zowel een concentratiekamp als de corona lockdowns. Als ik hierover doordenk, rijst bij mij de vraag wat wij zelf opgeven om onze post-corona-lockdown (of klimaatmaatregelen) vrijheden terug te krijgen. Wat offeren wij om onze vakanties en andere pleziertjes te behouden? Of wie? Als wij het zelf maar goed hebben, toch? Maar misschien speelt deze kwestie helemaal niet en zie ik zelf spoken.
Hieruit blijkt ook wederom dat je eigen gemoedstoestand op het moment van lezen veel invloed heeft op je perceptie: toen ik de scene over de zeven maanden oude baby las terwijl mijn even oude zoon die dag vanwege de griep veel had gehuild, kwam die scene toch anders binnen dan hij een jaar eerder had gedaan.
Mentale spanning
De spanningsopbouw aan het begin van het boek tot de climax in het midden van het boek is goed gedaan. Ergens heb je een vermoeden welk lot de bewoners te wachten staat. In het tweede deel is de horror de weg kwijt en is het boek eerder een psychologische roman. De horror elementen zijn dezelfde als we in het eerste deel al tegen zijn gekomen. Nu vind ik het prima als boeken evolueren, maar ik was wel verrast toen de ‘enge’ dingen afzwakten en plaatsmaakten voor hoofdzakelijk de duistere inkijk in de menselijke ziel. Wat dat betreft lijkt dit boek op Orakel; beide boeken voelen meer mainstream aan dan eerdere boeken zoals Harten Sara en HEX. Of mogelijk heb ik teveel boeken van Thomas Olde Heuvelt gelezen en ben ik gewend geraakt aan zijn manier van duisternis beschrijven.
Nadat de spanning er een beetje uit is gegaan krijgen we een lang stuk over Ralph en een van de andere buurtbewoners. De lezer weet inmiddels wat er speelt in Lock Haven, dus nu is het een kwestie van doorlezen tot de ontknoping aan het einde. Ergens hoopte ik dat Levi’s rol in het verhaal op een andere manier zou uitpakken, omdat ik de reactie van de bewoners van Bird Street op zijn deel sterker vond dan bij de persoon waar het verhaal over verder ging. Thomas Olde Heuvelt rondt het verhaal goed en pragmatisch af. Uiteindelijk recht de balans zichzelf. En de vraag die voor eenieder blijft hangen: wanneer wil jij je geluk oogsten?
Slotgedachten
Ik heb November met plezier gelezen. Zoals altijd heeft Thomas Olde Heuvelt een fijne schrijfstijl. Dit boek is meer in balans dan zijn voorgangers. De auteur wordt steeds kundiger en weet daardoor een breed publiek aan te spreken. De keerzijde is dat de eerdere wilde passie die ik voelde en die tot absurde dingen leidde voor mij een beetje weg is. Die gedachte doet niet af aan mijn waardering van dit boek, slechts aan de momenten van gefascineerde verwondering die ik nu moet missen. Dit alles neemt niet weg dat ik iedereen van harte aanraad dit boek te lezen: November is een goed boek dat staat als een hek met prikkeldraad.
November heeft een leuke uitgangssituatie die mij meteen aanspreekt na het lezen van de flaptekst. De setting van het verhaal is slim gekozen met het oog op vertaling voor internationaal publiek.
Waanzin
Het openingshoofdstuk pakt meteen en het verlichte pad waarover de buurtbewonders lopen spreekt tot de verbeelding. Halloween moet nog komen, maar het magische gevoel rondom het feest is er al wel. Fantasieën gaan een eigen leven leiden en zitten je achterna als je in bezeten staat verkeert. De subtitels van hoofdstukken hinten op het onheil dat te wachten staat, hoewel dit gelijk het verloop van het verhaal in het begin interessanter is om over te speculeren dan later in het boek.
De hoofdpersonen van dit boek zijn “echte” mensen met ieder hun eigen zwakke plekken en morele dilemma’s. De bewoners van Bird Street veranderen ook echt naarmate de dagen verstrijken en beginnen anders te reageren op situaties. De gesprekken worden steeds giftiger. Je bent benieuwd of je waanzinnige (in slechte zin) vertellers krijgt.
De wereld op slot
“Mensen zijn kannibalen die het ondanks de overvloed niet kunnen weerstaan aan zichzelf te beginnen.”
Net als in zijn eerdere boeken laat Thomas Olde Heuvelt de huidige problematiek in de wereld op meerdere plaatsen in het verhaal terugkomen. De plaatsnaam Lock Haven en de gesprekken over de jodenvervolging suggereren bij mij een parallel met zowel een concentratiekamp als de corona lockdowns. Als ik hierover doordenk, rijst bij mij de vraag wat wij zelf opgeven om onze post-corona-lockdown (of klimaatmaatregelen) vrijheden terug te krijgen. Wat offeren wij om onze vakanties en andere pleziertjes te behouden? Of wie? Als wij het zelf maar goed hebben, toch? Maar misschien speelt deze kwestie helemaal niet en zie ik zelf spoken.
Hieruit blijkt ook wederom dat je eigen gemoedstoestand op het moment van lezen veel invloed heeft op je perceptie: toen ik de scene over de zeven maanden oude baby las terwijl mijn even oude zoon die dag vanwege de griep veel had gehuild, kwam die scene toch anders binnen dan hij een jaar eerder had gedaan.
Mentale spanning
De spanningsopbouw aan het begin van het boek tot de climax in het midden van het boek is goed gedaan. Ergens heb je een vermoeden welk lot de bewoners te wachten staat. In het tweede deel is de horror de weg kwijt en is het boek eerder een psychologische roman. De horror elementen zijn dezelfde als we in het eerste deel al tegen zijn gekomen. Nu vind ik het prima als boeken evolueren, maar ik was wel verrast toen de ‘enge’ dingen afzwakten en plaatsmaakten voor hoofdzakelijk de duistere inkijk in de menselijke ziel. Wat dat betreft lijkt dit boek op Orakel; beide boeken voelen meer mainstream aan dan eerdere boeken zoals Harten Sara en HEX. Of mogelijk heb ik teveel boeken van Thomas Olde Heuvelt gelezen en ben ik gewend geraakt aan zijn manier van duisternis beschrijven.
Nadat de spanning er een beetje uit is gegaan krijgen we een lang stuk over Ralph en een van de andere buurtbewoners. De lezer weet inmiddels wat er speelt in Lock Haven, dus nu is het een kwestie van doorlezen tot de ontknoping aan het einde. Ergens hoopte ik dat Levi’s rol in het verhaal op een andere manier zou uitpakken, omdat ik de reactie van de bewoners van Bird Street op zijn deel sterker vond dan bij de persoon waar het verhaal over verder ging. Thomas Olde Heuvelt rondt het verhaal goed en pragmatisch af. Uiteindelijk recht de balans zichzelf. En de vraag die voor eenieder blijft hangen: wanneer wil jij je geluk oogsten?
Slotgedachten
Ik heb November met plezier gelezen. Zoals altijd heeft Thomas Olde Heuvelt een fijne schrijfstijl. Dit boek is meer in balans dan zijn voorgangers. De auteur wordt steeds kundiger en weet daardoor een breed publiek aan te spreken. De keerzijde is dat de eerdere wilde passie die ik voelde en die tot absurde dingen leidde voor mij een beetje weg is. Die gedachte doet niet af aan mijn waardering van dit boek, slechts aan de momenten van gefascineerde verwondering die ik nu moet missen. Dit alles neemt niet weg dat ik iedereen van harte aanraad dit boek te lezen: November is een goed boek dat staat als een hek met prikkeldraad.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Kimberly Ouwerkerk
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
