In het land van clowns... en mensen

In The Escapement wordt een vader met een ziek kind de Vreemdeling in een parallelle werkelijkheid. De Escapement herinnert hem aan die keer dat hij zijn kind meenam naar de clowns. En net als in de echte wereld, houdt niet iedereen van clowns….

Ontsnappen aan de realiteit
De Vreemdeling probeert te ontsnappen aan de realiteit terwijl de gezondheid van zijn terminaal zieke kind achteruit gaat. De plaatsen die hij op zijn reis tegenkomt, lijken op de fases die hij doormaakt terwijl hij met de ziekte van zijn zoon omgaat. De connecties met The Waiting Place en The Hole zijn het meest voor de hand liggend, maar laten we de reis, de catastrofes en de ontmoetingen met bepaalde mensen niet buiten beschouwing laten. Al die onbenutte tijd – een enorme stilte die onder de grond wacht – en de tijdlussen vormen een groot contrast met de tijd die in de ziekenhuiskamer voorbijglipt.

De uitwerking van de wereld is uitstekend. Lavie Tidhar haalde inspiratie uit sprookjes, het Epos van Gilgamesj en vele andere bronnen voor de Flower of Heartbeat, locaties en personages.

Verhaal
De gebeurtenissen op de reis van de Vreemdeling worden verteld op een zeer feitelijke en rationele manier in plaats van een emotionele. Ik verwachtte en hoopte op meer mysterie en verwondering in de eerste hoofdstukken. In plaats daarvan wordt de omgeving duidelijk uitgelegd, te duidelijk naar mijn smaak. De Vreemdeling begrijpt de innerlijke werking van de wereld, met zijn doolhoven, verschuivende geografische patronen en kromme wegen te gemakkelijk.

Veel andere personages vertellen hun verhaal, wat tijd wegneemt van het verhaal van de Vreemdeling. Hij lijkt niet gefocust op zijn doel om de bloem te vinden die zijn kind zal genezen, ondanks dat hij er van tijd tot tijd aan denkt.

Hoewel ik de parallellen die worden getrokken begrijp, voel ik me niet emotioneel betrokken bij het verhaal van de vader. Ik leef meer mee met de afgeslachte en tot slaaf gemaakte clowns. De vader lijkt afstandelijk, wat begrijpelijk is omdat zijn reis – zowel in het ziekenhuis als de Escapement – lang is geweest. Ik weet nog steeds niet of ik de mix van realiteiten te subtiel vind of niet subtiel genoeg.

Conclusie
The Escapement heeft geen indruk op me gemaakt. Ik vond het leuk om over de wereld en de denkbeeldige locaties te lezen, maar het verhaal van de vader/Vreemdeling werkte gewoon niet voor mij. Ik kan de strijd van de vader niet voelen en zijn zoon krijgt geen gezicht. Dit boek voelt niet aan als de subtiele mix van realiteiten of de diepe overpeinzing rondom het weglopen van verdriet en de realiteit die ik verwachtte voordat ik aan dit boek begon. Ik mis het mysterie en de opwinding van iets niet weten en het uitvogelen. Ik hoopte op iets anders en ik hoop nog steeds op een ander verhaal dat zich afspeelt op deze interessante plek genaamd de Escapement. Dit boek bood een fascinerende wereld zonder meeslepende personages, meer een showcase dan een verhaal.