De mammoet roert zich...

Het zou je maar gebeuren… dat een schip voor je opdoemt in het weiland en de scheepsbel luidt. Lees je dit boek in het donker, dan kun je niet anders dan de schaduwen in je ooghoeken in de gaten houden. Een woeste zee of naderende storm maakt niet langer dat je met een veilig gevoel thuis zit. Vanaf het prille begin krijgt Thomas Olde Heuvelt het voor elkaar om een creepy wat-gebeurt-hier sfeer neer te zetten.

Bovennatuurlijke thriller
De eerste vijftig bladzijden voelen als een horrorverhaal, maar daarna is Orakel meer een bovennatuurlijke thriller. Waar het begin van het boek me qua sfeer helemaal in het verhaal zoog, nam ik er tegen het einde van het boek afstand van omdat het zo groots werd dat de subtiliteit verdwenen was. De creepy sfeer maakt plaats voor meer zichtbare ‘gore’; ook in dit boek ontbreken de verminkte gezichten niet.

Als lezer weet je iets meer omdat je meerdere personen volgt. Gelukkig duurt het niet lang voordat de karakters bij elkaar komen. Er zijn teveel karakters om echt een band met iemand te krijgen of om hun pijn en angst te voelen. De slechteriken zijn slecht, maar zo stereotype slecht dat ik geen hekel aan ze kon krijgen. Ze doen me weinig, noch vind ik het heel erg wat ze de andere karakters flikken (zolang het binnen het boek blijft).

De mammoet roert zich
Het verloop van het verhaal is logisch en je weet waar de volgende scènes gaan plaatsvinden en waar het eindspel zal zijn, geen verrassingen daar. Wel een verhaal dat goed in elkaar steekt en gebruikmaakt van historische gebeurtenissen en die wat minder werelds maakt. Er is een duidelijke koppeling met het klimaatvraagstuk en een knipoog naar ziektes (‘indringers’) die iemands gezondheid als sluipmoordenaar kunnen aantasten. Echt een boek van deze tijd.

Conclusie
Orakel is een verhaal dat ik met plezier heb gelezen. Het is een beetje crazy, maar niet teveel. De actualiteit is goed in balans met de historie en het onmogelijke; dat vond ik het meest indrukwekkend aan dit boek. De karakters handelen consistent doch voorspelbaar. Het plot had ik liever iets minder ‘groots’ gezien, maar dat is smaak. Mijn voorkeur gaat uit naar een meer ‘ingetogen’ verhaal, een wat minder tastbaar kwaad, en de subtiele dreiging die van het begin van het boek uitging.