Lezersrecensie
Moderne, diverse YA over de zoektocht naar de waarheid... en jezelf
Op school en thuis kunnen ze geen plek vinden waar ze echt zichzelf kunnen zijn, maar hun band Mirror Mirror is voor Red, Leo, Rose en Naomi een veilige haven. Het lijkt erop dat hun onderlinge band nooit zal veranderen, totdat hun vriendin Naomi vermist raakt en acht weken later in de Theems wordt teruggevonden. Was het een zelfmoordpoging? Naomi kan het haar vrienden niet vertellen, want ze ligt in coma. Kenden ze haar wel zo goed als ze dachten, en hoe goed kennen ze elkaar?
Spiegel vormt het debuut van Cara Delevingne, in samenwerking met Rowan Coleman. In deze spannende roman, die toch vooral aandoet als Young Adult, volgen we vanuit Reds perspectief de zoektocht naar de waarheid over wat er echt met Naomi is gebeurd.
Where did she go?
Het perspectief van Red is daarbij goed gekozen, omdat ook het personage zelf een turbulent leven heeft. Hierdoor ontstaat er een tweedeling van plots, met enerzijds de zoektocht naar Naomi’s verdrinking, en aan de andere kant de Reds thuissituatie. Dit zorgt ervoor dat niet het hele boek focust op alleen de zoektocht, maar ook tijd heeft voor het echte leven. We volgen de persoonlijke struggles van de bandleden, waarbij de verhaallijn van Reds identiteit het meest centraal staat.
In het begin is dat nog best verwarrend. Ik kon er namelijk niet meteen uitkomen of Red nu een meisje of een jongen was, waardoor het net iets moeilijker is om je in het personage in te leven. Echter snap ik wel waarom Cara Delevingne Red niet meteen een meisje of jongen noemt: om je er bewust van te maken dat je vaak automatisch mensen in een hokje stopt. “Bovenal wil ik tegen mijn lezers zeggen dat het oké is als je nog niet weet wie je bent,” schrijft Cara in haar voorwoord, waarmee het feit dat we niet precies weten wie Red is, een bijzondere betekenis lijkt te hebben.
Find me, before I’m lost
Mede dankzij het feit dat Cara Delevingne zo’n veelbelovend voorwoord heeft geschreven over de boodschap van het boek, had ik hoge verwachtingen van Spiegel. Ook deed de verhaallijn me wat denken aan 13 Minuten, een boek dat ik werkelijk geweldig vond, dus ik hoopte op weer net zo’n goed boek. Maar hoe goed was Spiegel dan?
Allereerst vond ik de schrijfstijl zeker lekker vlot weglezen. Cara heeft een jeugdige schrijfstijl, met niet al te moeilijke zinsconstructies, maar toch een fijne afwisseling tussen beschrijving en dialoog. Hoewel het boek als eerste instantie wordt verkocht als roman, had ik wel het gevoel dat het een boek was over jongeren dat ook voor jongeren bedoeld is, in plaats van dat het ook gericht is op volwassenen. Qua genre zou ik het daarom als een Young Adult typeren.
Heel modern zijn namelijk de berichten via social media. Zo zijn er songteksten, WhatsAppjes en een soort Facebook-achtige posts die bijdragen aan de verhaallijn van het boek. In het begin zijn deze posts er vooral voor de afwisseling, maar richting de ontknoping gaan ze meer deel uitmaken van het verhaal. Heel goed vind ik een bepaald moment waarop er sterk duidelijk wordt gemaakt wat social media allemaal voor gevolgen kan hebben, en hoe je iemand ook online erg veel pijn kunt doen. Aangezien Cara waarschijnlijk enorm veel ervaringen heeft met meningen op social media, vind ik dat ze dit goed heeft toegepast.
Animals in the shadows
Hoewel het boek dus zeker van deze tijd is en niet moeilijk geschreven is, vond ik de sfeer wel moeilijk. Op de een of andere manier vond ik het boek toen ik begon erg somber; Naomi die zelfmoord zou kunnen hebben gepleegd, de band die dreigt uit elkaar te vallen, en dan ook nog Reds drinkende moeder en vreemdgaande vader. Ik zag veel mensen de schrijfstijl vergelijken met John Green, maar in die boeken vind ik vaak toch nog veel humor, dat miste ik wat in Spiegel om de sfeer in balans te brengen, en daardoor heb ik het boek af en toe even weggelegd.
Later kwam er door enkele aanknopingspunten meer energieke spanning in het verhaal. Wanneer Red en Ashira, de zus van Naomi, aanwijzingen vinden over wat er met Naomi gebeurd, ontstaat er een soort hoop die het boek beter te lezen maakt. Ook wordt hier langzaamaan de betekenis van de cover – een hand en een soort slinger met daarin een deel van een songtekst – steeds duidelijker. Hoewel Red de hoofdpersoon is, was het voor mij Ash die het boek een stuk beter maakte. Je ziet in haar hoe ze de zoektocht als laatste strohalm gebruikt om overeind te kunnen blijven, maar daarnaast een grapjesmakende tiener die voor de lol websites hackt.
Samen komen ze steeds dichter bij een ontknoping, die toch een tikkeltje voorspelbaar blijkt te zijn, maar goed, het is in elk geval geen willekeurige plottwist en de hints zijn wel goed gekozen. Wel bleef ik met enkele vragen over op het einde over de motieven van een zeker personage, en was het einde me net iets te happy om het mysterie realistisch af te ronden.
This is where life happens
Wel moet ik absoluut mijn thumbs up geven voor de diversiteit van het boek. Cara Delevingne heeft er absoluut voor gezorgd diverse personages neer te zetten die herkenbaar kunnen zijn voor tieners. Veel verschillende thema’s worden belicht, zoals identiteit, seksualiteit, verwachtingen van anderen, machtsmisbruik, overspel en drankgebruik. Wel was de identiteits-verhaallijn van Red op zichzelf al genoeg geweest zonder de problemen van haar ouders, maar ik zie hoe Cara haar best heeft gedaan om personages neer te zetten met wie iedereen zich kan identificeren. Met al die verschillende problemen, laat Spiegel zien dat je niet de enige bent.
Concluderend waren mijn verwachtingen voor Spiegel net iets te hoog. Ik kon het boek door de soms donkere sfeer niet in één keer doorkomen, maar uiteindelijk kwam ik door personage Ashira wel echt in het mysterie te zitten. Met de verschillende problemen thuis, op school en de zoektocht naar niet alleen hun vriendin, maar ook hun eigen identiteit, laat Spiegel zien dat je niet de enige bent. Je bent niet de enige op de middelbare school die soms moeite heeft zichzelf te zijn en gelukkig te zijn, maar je bent nooit alleen. Ook als buitenbeentje zul je uiteindelijk vrienden vinden. Mochten Cara Delevingne en Rowan Coleman nog eens samen een boek schrijven, dan zou ik het wel – ditmaal met een iets andere verwachting – vooral vanwege de moderne blik op tienerlevens, graag weer lezen.
Bedankt HarperCollins en Hebban.nl voor het leesclubexemplaar!
Spiegel vormt het debuut van Cara Delevingne, in samenwerking met Rowan Coleman. In deze spannende roman, die toch vooral aandoet als Young Adult, volgen we vanuit Reds perspectief de zoektocht naar de waarheid over wat er echt met Naomi is gebeurd.
Where did she go?
Het perspectief van Red is daarbij goed gekozen, omdat ook het personage zelf een turbulent leven heeft. Hierdoor ontstaat er een tweedeling van plots, met enerzijds de zoektocht naar Naomi’s verdrinking, en aan de andere kant de Reds thuissituatie. Dit zorgt ervoor dat niet het hele boek focust op alleen de zoektocht, maar ook tijd heeft voor het echte leven. We volgen de persoonlijke struggles van de bandleden, waarbij de verhaallijn van Reds identiteit het meest centraal staat.
In het begin is dat nog best verwarrend. Ik kon er namelijk niet meteen uitkomen of Red nu een meisje of een jongen was, waardoor het net iets moeilijker is om je in het personage in te leven. Echter snap ik wel waarom Cara Delevingne Red niet meteen een meisje of jongen noemt: om je er bewust van te maken dat je vaak automatisch mensen in een hokje stopt. “Bovenal wil ik tegen mijn lezers zeggen dat het oké is als je nog niet weet wie je bent,” schrijft Cara in haar voorwoord, waarmee het feit dat we niet precies weten wie Red is, een bijzondere betekenis lijkt te hebben.
Find me, before I’m lost
Mede dankzij het feit dat Cara Delevingne zo’n veelbelovend voorwoord heeft geschreven over de boodschap van het boek, had ik hoge verwachtingen van Spiegel. Ook deed de verhaallijn me wat denken aan 13 Minuten, een boek dat ik werkelijk geweldig vond, dus ik hoopte op weer net zo’n goed boek. Maar hoe goed was Spiegel dan?
Allereerst vond ik de schrijfstijl zeker lekker vlot weglezen. Cara heeft een jeugdige schrijfstijl, met niet al te moeilijke zinsconstructies, maar toch een fijne afwisseling tussen beschrijving en dialoog. Hoewel het boek als eerste instantie wordt verkocht als roman, had ik wel het gevoel dat het een boek was over jongeren dat ook voor jongeren bedoeld is, in plaats van dat het ook gericht is op volwassenen. Qua genre zou ik het daarom als een Young Adult typeren.
Heel modern zijn namelijk de berichten via social media. Zo zijn er songteksten, WhatsAppjes en een soort Facebook-achtige posts die bijdragen aan de verhaallijn van het boek. In het begin zijn deze posts er vooral voor de afwisseling, maar richting de ontknoping gaan ze meer deel uitmaken van het verhaal. Heel goed vind ik een bepaald moment waarop er sterk duidelijk wordt gemaakt wat social media allemaal voor gevolgen kan hebben, en hoe je iemand ook online erg veel pijn kunt doen. Aangezien Cara waarschijnlijk enorm veel ervaringen heeft met meningen op social media, vind ik dat ze dit goed heeft toegepast.
Animals in the shadows
Hoewel het boek dus zeker van deze tijd is en niet moeilijk geschreven is, vond ik de sfeer wel moeilijk. Op de een of andere manier vond ik het boek toen ik begon erg somber; Naomi die zelfmoord zou kunnen hebben gepleegd, de band die dreigt uit elkaar te vallen, en dan ook nog Reds drinkende moeder en vreemdgaande vader. Ik zag veel mensen de schrijfstijl vergelijken met John Green, maar in die boeken vind ik vaak toch nog veel humor, dat miste ik wat in Spiegel om de sfeer in balans te brengen, en daardoor heb ik het boek af en toe even weggelegd.
Later kwam er door enkele aanknopingspunten meer energieke spanning in het verhaal. Wanneer Red en Ashira, de zus van Naomi, aanwijzingen vinden over wat er met Naomi gebeurd, ontstaat er een soort hoop die het boek beter te lezen maakt. Ook wordt hier langzaamaan de betekenis van de cover – een hand en een soort slinger met daarin een deel van een songtekst – steeds duidelijker. Hoewel Red de hoofdpersoon is, was het voor mij Ash die het boek een stuk beter maakte. Je ziet in haar hoe ze de zoektocht als laatste strohalm gebruikt om overeind te kunnen blijven, maar daarnaast een grapjesmakende tiener die voor de lol websites hackt.
Samen komen ze steeds dichter bij een ontknoping, die toch een tikkeltje voorspelbaar blijkt te zijn, maar goed, het is in elk geval geen willekeurige plottwist en de hints zijn wel goed gekozen. Wel bleef ik met enkele vragen over op het einde over de motieven van een zeker personage, en was het einde me net iets te happy om het mysterie realistisch af te ronden.
This is where life happens
Wel moet ik absoluut mijn thumbs up geven voor de diversiteit van het boek. Cara Delevingne heeft er absoluut voor gezorgd diverse personages neer te zetten die herkenbaar kunnen zijn voor tieners. Veel verschillende thema’s worden belicht, zoals identiteit, seksualiteit, verwachtingen van anderen, machtsmisbruik, overspel en drankgebruik. Wel was de identiteits-verhaallijn van Red op zichzelf al genoeg geweest zonder de problemen van haar ouders, maar ik zie hoe Cara haar best heeft gedaan om personages neer te zetten met wie iedereen zich kan identificeren. Met al die verschillende problemen, laat Spiegel zien dat je niet de enige bent.
Concluderend waren mijn verwachtingen voor Spiegel net iets te hoog. Ik kon het boek door de soms donkere sfeer niet in één keer doorkomen, maar uiteindelijk kwam ik door personage Ashira wel echt in het mysterie te zitten. Met de verschillende problemen thuis, op school en de zoektocht naar niet alleen hun vriendin, maar ook hun eigen identiteit, laat Spiegel zien dat je niet de enige bent. Je bent niet de enige op de middelbare school die soms moeite heeft zichzelf te zijn en gelukkig te zijn, maar je bent nooit alleen. Ook als buitenbeentje zul je uiteindelijk vrienden vinden. Mochten Cara Delevingne en Rowan Coleman nog eens samen een boek schrijven, dan zou ik het wel – ditmaal met een iets andere verwachting – vooral vanwege de moderne blik op tienerlevens, graag weer lezen.
Bedankt HarperCollins en Hebban.nl voor het leesclubexemplaar!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Edriënne
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
