Lezersrecensie
Zakdoekjes, cactussen en een liefdevolle vriendschap
Toeval bestaat niet in Wie ik ben zonder jou, de nieuwe roman van Susan Muskee. Het toekomstbeeld van de 27-jarige Joy stort in elkaar als ze haar droomhuwelijk, baan en huis verliest. Wanneer Joy uitbundig op een bankje in het park zit te huilen, biedt de 72-jarige Frida haar onverwachts een pakje zakdoekjes én een helpende hand. Maar hoewel ze het niet zal toegeven, kan ook Frida zelf iemand gebruiken om haar leven weer op te bouwen. Dit zorgt voor een heerlijke feelgood over een verrassende vriendschap.
De combinatie van Frida en Joy is wegens hun uiteenlopende leeftijden niet een standaard vriendschap die je zou verwachten en dat maakt deze roman extra origineel. Naast hun leeftijdsverschil lopen ook de persoonlijkheden van de vrouwen behoorlijk uiteen. Zo is Joy enthousiast, uitbundig, kan ze graag met een vleugje drama reageren en gelooft ze sterk dat alles met een reden gebeurt. Frida daarentegen is netjes en gereserveerd. Haar dagen bestaan uit het delen van de krant met haar buurvrouw, een wandeling naar de supermarkt en een gesprekje met haar kamerplanten Nico en Thea. Ook gelooft Frida eerder in toeval dan in het lot.
Het is de chemie tussen deze twee zeer verschillende vrouwen die dit boek zo bijzonder maakt. Dankzij hun steun en respect voor elkaar brengen Joy en Frida elkaar perfect in balans en dragen ze allebei even veel bij aan het verhaal. Zo wisselt het boek tussen het perspectief van beide vrouwen. Beide personages hebben een hele duidelijke eigen stem dankzij de beeldende schrijfstijl van Susan Muskee. Ik zou Joy en Frida zo een Netflix-serie gunnen, waar ze als olijk duo de hele snoepafdeling leegroven voor hun roadtrip. Door de wisselende perspectieven is het ook leuk om te zien hoe verschillend beide personages tegen elkaar en bepaalde zaken aankijken, zoals het lezen van zelfhulpboeken.
Omhels de cactus!
Deze zelfhulpboeken spelen een grote rol in het verhaal. Zo koopt Joy een hele stapel zelfhulpboeken in de hoop haar leven weer op de rit te krijgen. Tijdens een zeer lange logeerpartij weet ze Frida zover te krijgen mee te lezen: één zelfhulpboek per week, een aantal doelen en een bijbehorend motto. De zelfhulpboeken hebben de meest hilarische zweverige titels (ik ben een beetje team Frida in dat opzicht) waarvan mijn favoriet is: Omhels de cactus! Ga de prikkelende momenten aan.
De gebeurtenissen die voortkomen uit de zelfhulpboekadviezen zorgen voor een heerlijke dosis humor. Zo zijn er bijvoorbeeld alle namen voor Frida’s planten, zoals vetplantjes Suske en Wiske, maar blijken ook personages regelmatig onverwachte talenten te hebben. Ook is er Frida’s buurvrouw Cecile, die op zichzelf een enorm kleurrijk personage vormt. Waar ze begint als grappig en bemoeizuchtig personage à la Hope in Virgin River, krijgt ze al snel dusdanig vorm dat je haar warme karakter als lezer in je hart sluit.
Zakdoekjes
Waar de gebeurtenissen die voortkomen uit de zelfhulfboekadviezen zorgen voor veel hardop-lachen-momentjes, kent het boek ook een diepere lading van verdriet en rouw. Frida is namelijk drie jaar geleden haar man verloren. Ooit leefden zij samen een bruisend leven, nu checkt buurvrouw Cecile elke dag even of Frida de gordijnen heeft opengedaan ten teken dat ze nog leeft. Kan Frida zichzelf opnieuw uitvinden en zich houden aan de belofte die ze aan haar man heeft gedaan? Nu weet ik waarom Frida het hele boek voor elke situatie zakdoekjes bij zich heeft, want bereid je voor op een aantal emotionele, maar zeer mooi omschreven scènes.
Gelukkig is er meer dan genoeg liefde om op het aantal zakdoekjes te besparen. Joy en Frida maken allebei hun ontwikkeling door op het gebied van liefde. Susan Muskee heeft daarmee zich niet ingehouden om een aantal droomwaardige love interest ten tonele te brengen – hallo Leon! Maar mooi om te zien is dat hoewel een fijne romance in een feelgoodboek niet mag ontbreken, de liefde van Joy en Frida voor zichzelf en elkaar voorop staat.
Wie ik ben zonder jou
Wie ik ben zonder jou is een hartverwarmende en ontroerende roman. De bijzondere vriendschap tussen Joy en Frida vormt een verhaal van liefde, verdriet, rouw en jezelf terugvinden. Waar de personages zich verdiepen in zelfhulpboeken, leer je ook als lezer dat je wilt en kunt veranderen wat je niet kunt accepteren, maar ook moet accepteren wat je niet kunt veranderen. Na het lezen van Wie ik ben zonder jou zijn er zijn drie dingen waar ik écht zeker van ben: je zult Joy en Frida in je hart sluiten, Susan Muskee mag nog heel lang prachtige feelgoodboeken blijven schrijven en het kan nooit kwaad om allemaal wat vaker de cactus te omhelzen.
(Dit boek mocht ik als ebook lezen voor het reviewteam van HarperCollins. Hartelijk dank HarperCollins! Dit review-exemplaar beïnvloedt mijn mening uiteraard niet.)
De combinatie van Frida en Joy is wegens hun uiteenlopende leeftijden niet een standaard vriendschap die je zou verwachten en dat maakt deze roman extra origineel. Naast hun leeftijdsverschil lopen ook de persoonlijkheden van de vrouwen behoorlijk uiteen. Zo is Joy enthousiast, uitbundig, kan ze graag met een vleugje drama reageren en gelooft ze sterk dat alles met een reden gebeurt. Frida daarentegen is netjes en gereserveerd. Haar dagen bestaan uit het delen van de krant met haar buurvrouw, een wandeling naar de supermarkt en een gesprekje met haar kamerplanten Nico en Thea. Ook gelooft Frida eerder in toeval dan in het lot.
Het is de chemie tussen deze twee zeer verschillende vrouwen die dit boek zo bijzonder maakt. Dankzij hun steun en respect voor elkaar brengen Joy en Frida elkaar perfect in balans en dragen ze allebei even veel bij aan het verhaal. Zo wisselt het boek tussen het perspectief van beide vrouwen. Beide personages hebben een hele duidelijke eigen stem dankzij de beeldende schrijfstijl van Susan Muskee. Ik zou Joy en Frida zo een Netflix-serie gunnen, waar ze als olijk duo de hele snoepafdeling leegroven voor hun roadtrip. Door de wisselende perspectieven is het ook leuk om te zien hoe verschillend beide personages tegen elkaar en bepaalde zaken aankijken, zoals het lezen van zelfhulpboeken.
Omhels de cactus!
Deze zelfhulpboeken spelen een grote rol in het verhaal. Zo koopt Joy een hele stapel zelfhulpboeken in de hoop haar leven weer op de rit te krijgen. Tijdens een zeer lange logeerpartij weet ze Frida zover te krijgen mee te lezen: één zelfhulpboek per week, een aantal doelen en een bijbehorend motto. De zelfhulpboeken hebben de meest hilarische zweverige titels (ik ben een beetje team Frida in dat opzicht) waarvan mijn favoriet is: Omhels de cactus! Ga de prikkelende momenten aan.
De gebeurtenissen die voortkomen uit de zelfhulpboekadviezen zorgen voor een heerlijke dosis humor. Zo zijn er bijvoorbeeld alle namen voor Frida’s planten, zoals vetplantjes Suske en Wiske, maar blijken ook personages regelmatig onverwachte talenten te hebben. Ook is er Frida’s buurvrouw Cecile, die op zichzelf een enorm kleurrijk personage vormt. Waar ze begint als grappig en bemoeizuchtig personage à la Hope in Virgin River, krijgt ze al snel dusdanig vorm dat je haar warme karakter als lezer in je hart sluit.
Zakdoekjes
Waar de gebeurtenissen die voortkomen uit de zelfhulfboekadviezen zorgen voor veel hardop-lachen-momentjes, kent het boek ook een diepere lading van verdriet en rouw. Frida is namelijk drie jaar geleden haar man verloren. Ooit leefden zij samen een bruisend leven, nu checkt buurvrouw Cecile elke dag even of Frida de gordijnen heeft opengedaan ten teken dat ze nog leeft. Kan Frida zichzelf opnieuw uitvinden en zich houden aan de belofte die ze aan haar man heeft gedaan? Nu weet ik waarom Frida het hele boek voor elke situatie zakdoekjes bij zich heeft, want bereid je voor op een aantal emotionele, maar zeer mooi omschreven scènes.
Gelukkig is er meer dan genoeg liefde om op het aantal zakdoekjes te besparen. Joy en Frida maken allebei hun ontwikkeling door op het gebied van liefde. Susan Muskee heeft daarmee zich niet ingehouden om een aantal droomwaardige love interest ten tonele te brengen – hallo Leon! Maar mooi om te zien is dat hoewel een fijne romance in een feelgoodboek niet mag ontbreken, de liefde van Joy en Frida voor zichzelf en elkaar voorop staat.
Wie ik ben zonder jou
Wie ik ben zonder jou is een hartverwarmende en ontroerende roman. De bijzondere vriendschap tussen Joy en Frida vormt een verhaal van liefde, verdriet, rouw en jezelf terugvinden. Waar de personages zich verdiepen in zelfhulpboeken, leer je ook als lezer dat je wilt en kunt veranderen wat je niet kunt accepteren, maar ook moet accepteren wat je niet kunt veranderen. Na het lezen van Wie ik ben zonder jou zijn er zijn drie dingen waar ik écht zeker van ben: je zult Joy en Frida in je hart sluiten, Susan Muskee mag nog heel lang prachtige feelgoodboeken blijven schrijven en het kan nooit kwaad om allemaal wat vaker de cactus te omhelzen.
(Dit boek mocht ik als ebook lezen voor het reviewteam van HarperCollins. Hartelijk dank HarperCollins! Dit review-exemplaar beïnvloedt mijn mening uiteraard niet.)
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Edriënne
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
