Oude liefde roest niet

Vita, een meisje van 9 en Diamanta, een iets oudere jongen, worden aan boord gezet in Italie richting Amerika om daar wat meer geluk te krijgen als wat ze ooit zullen krijgen in Italie.
Ze komen met wat geluk van de boot en gaan op zoek naar een oom die een pension runt, ze worden opgenomen maar komen bepaald niet in een paradijs terecht, ze krijgen te maken met ongekende wreedheden en leven op de rand van het toelaatbare, als door toedoen van Vita brand uitbreekt waar de vrouw des huizes in de brand raakt slaan Vita en Diamante op de vlucht op zoek naar het geluk, maar de weg is te lastig om vol te houden.
Aan het einde van hun leven zoeken ze elkaar weer op in Italie, maar dat lijkt te laat.
Hoewel ik dit boek met plezier heb gelezen, betrapte ik mezelf erop dat ik vond dat er te weinig vaart in zat, dat is jammer, het middenstuk was niet geweldig vond ik,maar dat werd door deel 1 en 3 wel grootdeels goed gemaakt, tot mijn verbazing is dit pas de eerste recensie van een lezer van dit boek.