Onverwachte vriendschappen in historische roman

Met haar historische romans heeft Kate Quinn de harten van veel lezers voor zich weten te winnen. Spanning wordt hierbij zeker niet geschuwd. Deze combinatie is ook terug te vinden in haar meest recente roman. De Briar-club werd vertaald door Frank van der Knoop.

Quinn opent sterk. Het is Thanksgiving Day 1954 als er een moord wordt gepleegd in vrouwenpension Briarwood House. Aan het woord is Briarwood House zelf. Het huis heeft alles gezien en deelt slechts een klein beetje informatie. Dat kleine beetje is echter wel genoeg om de aandacht vast te houden. Het huis laten spreken is een interessante manier om een alwetende verteller te introduceren.

Na de bloederige opening gaan we terug in de tijd. Vier jaar om precies te zijn. Het vrouwenpensioen krijgt een nieuwe bewoner: Grace. De jonge weduwe weet met haar komst de boel flink op te schudden. Waar de vrouwen voorheen erg op zichzelf waren, groeien ze steeds meer naar elkaar toe. Ze zoeken steun in moeilijke tijden, maar delen ook mooie momenten samen. Terwijl de lezer de vrouwen beter leert kennen, komen de gebeurtenissen in 1954 steeds dichterbij.

Heel af en toe wordt er een tijdsprong gemaakt naar het heden, waar het huis steeds meer uit de doeken doet over de gebeurtenissen die die dag hebben plaatsgevonden. De sfeer voelt onheilspellend aan. Dit zal de lezer alleen maar meer stimuleren om verder te lezen.

De vrouwen van De Briar-club hebben allemaal een andere achtergrond. Het is het vrouwenpension dat hen met elkaar verbindt. Zonder Briarwood House zouden ze elkaar waarschijnlijk nooit ontmoet hebben. Toch hebben hun wegen elkaar gekruist. Het is mooi om te zien hoe de vrouwen door de komst van Grace steeds meer naar elkaar toegroeien. De wekelijkse diners zorgen voor boeiende interacties die het samenleven goed weergeven. Bovendien gaan die gepaard met persoonlijke gerechten van de bewoners, inclusief recept.

In elke tijdsprong staat één van de bewoners centraal. Waar ze in andere delen nog een bijrol verzorgen, eisen ze nu de volledige aandacht op. Het is een mooie manier om de personages beter te leren kennen. Quinn neemt hiervoor uitgebreid de tijd. Je leert over hun persoonlijke omstandigheden en ontdekt hoe ze in Briarwood House terecht zijn gekomen.

Via de individuele tijdlijnen weet Quinn verschillende thema’s aan te snijden. Denk aan een moeilijke relatie met je familie, het alleenstaande ouderschap en het verliezen van je baan. Al is het belangrijkste thema misschien vriendschap. De uitgebreide hoofdstukken geven de personages de kans om hun menselijke kanten te laten zien. Allemaal zijn ze goed uitgewerkt en komen ze geloofwaardig over. Alsof je ze in je eigen stad tegen zou kunnen komen.

Met De Briar-club heeft Quinn een sterke historische roman afgeleverd. Ze weet de spanning lang vast te houden en heeft een paar onverwachte wendingen voor de lezer in petto. Het enige minpuntje is de uitgebreide beschrijving van de nasleep van Thanksgiving Day. Dat maakt het een tikje langdradig, waardoor de ontknoping aan kracht verliest.