Lezersrecensie
Liefdevol verhaal over een onverwachte vriendschap
Moira Macdonald is journalist. Voor The Seattle Times schrijft ze onder andere over boeken, muziek en mode. Storybook ending is haar debuutroman. Iris Bol en Marcel Rouwé vertaalden het boek naar het Nederlands.
Al vrij snel leren we drie personages kennen. April, Westley en Laura. Hun verhaallijnen komen samen in de boekwinkel Read the Room wanneer April uit eenzaamheid besluit een briefje achter te laten in één van de boeken. Het briefje is bestemd voor Westley, de knappe boekverkoper, maar door een samenloop van omstandigheden belandt het bij Laura. Laura is er op haar beurt van overtuigd dat de boekverkoper het briefje aan haar heeft gericht. Wat volgt is een intensieve briefuitwisseling.
Terwijl April en Laura onbedoeld met elkaar communiceren heeft Westley heel andere dingen aan zijn hoofd. De boekwinkel is het decor van een film en de opnames zitten zijn werk in de weg. Waar hij dan al helemaal niet op zit te wachten is figureren in de desbetreffende film.
De hoofdstukken wisselen elkaar in rap tempo af. In elk hoofdstuk volgen we één van de hoofdpersonages. Macdonald heeft een soepele schrijfstijl die fijn leest. Met haar beschrijvingen van de boekwinkel en het leven van haar personages probeert ze de lezer het verhaal in te trekken.
De auteur besteed veel aandacht aan boeken en de impact die ze kunnen hebben op mensen. Dit is goed te merken aan de fragmenten waarin de andere medewerkers van de boekwinkel aan het woord zijn. Zij vertellen hun verhaal aan de hand van opvallende items die ze in tweedehands boeken tegenkomen. Hoewel de stukken interessant zijn om te lezen, voegen ze weinig toe aan de rest van het verhaal.
Bovendien halen ze de snelheid uit het verhaal. Want hoewel de hoofdstukken kort zijn, echt veel gebeurt er niet. De vrouwen richten zich voornamelijk op het versturen van briefjes, terwijl ze hun eigen leven overdenken. Dit geeft extra achtergrondinformatie over hun levens. Het helpt de lezer begrijpen waarom ze allebei enthousiast brieven schrijven. Het zijn dan ook met name de dames die ontwikkeling doormaken. Westley lijkt vooral te dienen als verbindende factor.
Het mag duidelijk zijn dat het verhaal is opgebouwd rondom de brieven. Dit zijn ook meteen de hoogtepunten van de roman. Het is mooi om te zien hoe kwetsbaar beide dames zich opstellen naar een vreemde toe. Hun brieven worden dan wel niet beantwoord door de persoon van wie ze dat denken (en stiekem hopen), toch krijgen ze precies wat ze nodig hebben. Ze bloeien op en lijken de kracht te vinden om de keuzes te maken die nodig zijn.
Al met al heeft Macdonald een prima debuut afgeleverd. De personages zijn sympathiek en weten de aandacht van de lezer te trekken. De aandacht verslapt van tijd tot tijd door de trage opbouw van het geheel. Perfect is het zeer zeker niet, maar de potentie is beslist aanwezig.
Al vrij snel leren we drie personages kennen. April, Westley en Laura. Hun verhaallijnen komen samen in de boekwinkel Read the Room wanneer April uit eenzaamheid besluit een briefje achter te laten in één van de boeken. Het briefje is bestemd voor Westley, de knappe boekverkoper, maar door een samenloop van omstandigheden belandt het bij Laura. Laura is er op haar beurt van overtuigd dat de boekverkoper het briefje aan haar heeft gericht. Wat volgt is een intensieve briefuitwisseling.
Terwijl April en Laura onbedoeld met elkaar communiceren heeft Westley heel andere dingen aan zijn hoofd. De boekwinkel is het decor van een film en de opnames zitten zijn werk in de weg. Waar hij dan al helemaal niet op zit te wachten is figureren in de desbetreffende film.
De hoofdstukken wisselen elkaar in rap tempo af. In elk hoofdstuk volgen we één van de hoofdpersonages. Macdonald heeft een soepele schrijfstijl die fijn leest. Met haar beschrijvingen van de boekwinkel en het leven van haar personages probeert ze de lezer het verhaal in te trekken.
De auteur besteed veel aandacht aan boeken en de impact die ze kunnen hebben op mensen. Dit is goed te merken aan de fragmenten waarin de andere medewerkers van de boekwinkel aan het woord zijn. Zij vertellen hun verhaal aan de hand van opvallende items die ze in tweedehands boeken tegenkomen. Hoewel de stukken interessant zijn om te lezen, voegen ze weinig toe aan de rest van het verhaal.
Bovendien halen ze de snelheid uit het verhaal. Want hoewel de hoofdstukken kort zijn, echt veel gebeurt er niet. De vrouwen richten zich voornamelijk op het versturen van briefjes, terwijl ze hun eigen leven overdenken. Dit geeft extra achtergrondinformatie over hun levens. Het helpt de lezer begrijpen waarom ze allebei enthousiast brieven schrijven. Het zijn dan ook met name de dames die ontwikkeling doormaken. Westley lijkt vooral te dienen als verbindende factor.
Het mag duidelijk zijn dat het verhaal is opgebouwd rondom de brieven. Dit zijn ook meteen de hoogtepunten van de roman. Het is mooi om te zien hoe kwetsbaar beide dames zich opstellen naar een vreemde toe. Hun brieven worden dan wel niet beantwoord door de persoon van wie ze dat denken (en stiekem hopen), toch krijgen ze precies wat ze nodig hebben. Ze bloeien op en lijken de kracht te vinden om de keuzes te maken die nodig zijn.
Al met al heeft Macdonald een prima debuut afgeleverd. De personages zijn sympathiek en weten de aandacht van de lezer te trekken. De aandacht verslapt van tijd tot tijd door de trage opbouw van het geheel. Perfect is het zeer zeker niet, maar de potentie is beslist aanwezig.
1
Reageer op deze recensie
