Maakt hoge verwachtingen niet waar

Booktokker Alex Aster (1995) is vooral bekend van haar young adult romantasy met een magisch tintje. Met haar nieuwste roman richt ze zich op een ander publiek. Summer in the City werd vertaald door Catherine Smit.

De lezer maakt kennis met Elle. Ze krijgt een geweldige kans wanneer ze het script voor een grote film met New York als locatie mag schrijven. Klein probleem: ze heeft een mega writersblock. Gelukkig kan ze tijdelijk terecht in een fantastisch appartement in Manhattan. Als ze zich onder kan dompelen in de wereld van New York dan zal die inspiratie vanzelf wel komen, toch? Het duurt niet lang voordat het volgende probleem zich aandient. Haar buurman is niemand minder dan de steenrijke Parker Warren. Daar zat ze nou niet op te wachten. Als blijkt dat ze elkaar kunnen helpen om doelen te bereiken doen ze alsof ze een relatie hebben. Noodgedwongen brengen ze meer tijd met elkaar door. Kan dat ervoor zorgen dat ze dichter naar elkaar toe groeien?

In de sterke openingsscène is de lezer meteen getuige van de allereerste ontmoeting tussen Elle en Parker. Het lijkt een veelbelovende avond te worden, maar uiteindelijk komt deze vroegtijdig tot een einde. Twee jaar later wordt al snel duidelijk dat Elle nog altijd wrok koestert als gevolg van de gebeurtenissen van die avond. Als je eenmaal weet wat er gebeurd is, lijkt dat een beetje overdreven. Als je je bedenkt dat ze elkaar slechts enkele minuten kenden dan is de omschrijving enemies-to-lovers trope erg ver gezocht.

Een trope die wèl toepasselijk is, is die van fake dating. Zoals te verwachten valt groeien de twee dichter naar elkaar toe. Dit gaat niet vlekkeloos. Er blijven momenten van wrijving die vooral worden veroorzaakt door Elle. Ze blijft in haar eigen gedachten zitten, waardoor het voor haar niet mogelijk is om Parker met andere ogen te zien. Bovendien is er weinig chemie tussen de twee. Daardoor voelt de richting die de relatie opgaat soms erg geforceerd.

Beide hoofdpersonen worden neergezet als stereotypes. Parker is de rijke man die denkt dat alles op te lossen is met geld. Elle het meisje dat zo hard haar best doet om te bewijzen dat ze ‘niet zoals alle anderen’ is. Er wordt zoveel nadruk op gelegd, dat je als lezer af en toe denkt: ‘nu weet ik het wel,’. Tegen verwachting in, is het Parker die het meest sympathiek overkomt. Hij lijkt echt te luisteren naar Elle en de andere mensen in zijn omgeving en doet zijn best om ze te helpen waar hij kan. Elle is op haar beurt vooral met zichzelf bezig en ziet overal problemen.

Aanvankelijk lijkt er weinig ruimte te zijn voor persoonlijke ontwikkeling. Dat geldt niet alleen voor Elle en Parker, maar ook voor andere personages. De auteur focust zich voornamelijk op het duo, waardoor de rest in hun schaduw komt te staan. Het resultaat is dat geen van de personages echt goed is uitgewerkt. Tegen het einde lijkt daar verandering in te komen. Er is ruimte voor ontwikkeling, maar door de gehaaste afronding van het verhaal, komt dit niet goed tot zijn recht.

Al met al kan Summer in the City niet voldoen aan de hoge verwachtingen. Wie op basis van het omslag en de flaptekst een zoetsappig verhaal verwacht, komt bedrogen uit. De auteur heeft haar hele roman geschreven rond een gebeurtenis van slechts enkele minuten die twee jaar geleden plaatsvond. Het is moeilijk te geloven dat zoiets kleins zo’n grote rol van betekenis kan spelen. Aster slaagt er niet in dit geloofwaardig neer te zetten.