Vlot geschreven debuut vol humor smaakt naar meer

Harry Trevaldwyn (1994) is een Engelse acteur, komiek en schrijver. De romantische tragedies van een Drama King is zijn debuutroman. Maaike van der Rijst verzorgde de vertaling.

De 16-jarige Patrick staat op het punt om te beginnen aan zijn voorlaatste jaar op de middelbare school. Dit jaar zal alles anders worden. Dat begint al bij zijn naam. Vanaf nu zal hij door het leven gaan als Patch. Veel beter. Bovendien zal dit het jaar zijn waarin hij eindelijk een vriendje heeft. Het liefst nog voor het gala. Nu alleen nog de perfecte jongen uitkiezen. Vol overgave stort hij zich op zijn voornemens. Als dat maar goed gaat!

Zoals de titel al suggereert heeft Patch een groot gevoel voor drama. Dit bewaart hij niet alleen voor de momenten bij de toneelclub. Hij past het ook toe op de band met zijn vrienden, zus en eigenlijk iedereen. Je zou bijna kunnen zeggen dat hij leeft voor drama. Via zijn innerlijke monoloog neemt hij de lezer mee in zijn uitgebreide gedachtegang. Patch focust zich vooral op het gedrag van anderen en dan met name het gedeelte waar hij iets op aan te merken heeft. Daar heeft hij genoeg over te zeggen. Hierdoor komt hij niet altijd even sympathiek over, maar het past zeker bij de belevingswereld van een puber.

Hoewel Patch niet altijd even sympathiek overkomt, is het wel een feest om in zijn gedachtes te lezen. Trevaldwyn heeft hem een vlotte verstelstem gegeven en wisselt de negatieve opmerking af met grappige
metaforen. Dit brengt meteen de nodige humor in het verhaal. Lachen gegarandeerd.

Het plan om een vriendje te scoren is een belangrijk thema in het verhaal, maar zeker niet het enige. Het mag dan soms wel zo overkomen, maar pubers zijn echt wel met meer bezig en dat laat de auteur zien. Zo is er ook aandacht voor vriendschappen in verschillende vormen. Dat geldt ook voor verbroken en hernieuwde vriendschappen. Ook komen gezinssituaties en de complicaties die daarbij kunnen horen aan bod. Alle thema’s krijgen de nodige aandacht en worden voldoende uitgewerkt. Niets wordt afgeraffeld.

Elk personage heeft een eigen rol en vervult deze met volle overtuiging. Of het nou gaat om vrienden, klasgenoten, docenten of familieleden. Niemand is overbodig. Bovendien geeft de auteur iedereen genoeg achtergrondinformatie mee, waardoor ze allemaal levensecht overkomen. Patch mag dan zo zijn mindere kanten hebben (wie niet?), hij bedoelt het allemaal goed. Tegen het einde is er zelfs ruimte voor zelfreflectie en doet hij zijn best om te zijn gedrag te verbeteren.

Trevaldwyn weet de aandacht van de lezer goed vast te houden. De vlotte schrijfstijl en de flinke dosis humor spelen hierin een belangrijke rol. Als lezer wacht je gespannen af, om te zien wat er gaat gebeuren. Al laat die ontknoping wel een tikkeltje lang op zich wachten.

Al met al heeft de auteur een fantastische young adult roman afgeleverd. Dat smaakt zeker naar meer. Of we nu meer van Patch krijgen of niet het is te hopen dat Trevaldwyn blijft schrijven en we over niet al lange tijd kunnen genieten van een nieuwe roman.